GGZ slogans & dodelijk positivisme

Saul Fryman 16 jan 2017

Eigen voordeur, zelfredzaamheid, er in trappen doe ik al jaren niet meer.

Als er iets waarin ik ben mislukt dan is het wel om de ideale cliënt te zijn. Nog nooit voelde ik zoveel haat naar een organisatie dat gerund word door een mooiboy zijn holmaat en zijn talloze minnaressen.

Woorden en slogans als e-health, get a life not a service, ertoe doen, inclusie, empowerment, wrap , er toe doen enzovoorts, tegeltjeswijsheid in felle kleuren op notitieblokken waar je als cliënt geen stap verder mee komt behalve dat het alleen positivisme verkoopt voor goedgelovige
hippie-achtige roze bril dragende wiet rokende medewerkers op het hoofdkantoor.

De website van de organisatie is niet veel beter, er staan alleen succesverhalen op van participatiewet cliënten, model cliënten wel te verstaan die het blijkbaar wel redden in de maatschappij.

Ze hadden beter het volgende op de website kunnen plaatsen:

”Cliënten hebben alleen talent als er aan te verdienen valt”.

”Uitbuiting van onze dagbestedings-cliënten vinden wij de gewoonste zaak van de wereld”.

”Onze de assistent van de assistent begeleider opleiding kost €5000,- je bereik er niet veel mee dan had je maar een spw3 opleiding moeten volgen”.

”Ook laat wij onze sociale psychiatrie cliënten maandenlang in nood en in de kou op een wachtlijst staan”.

”Cliënten die de komend jaar verplicht moeten verhuizen zoeken het maar uit, want van ons krijg je geen verhuisvergoeding meer, het interesseert ons eigenlijk niet hoe je verhuist en of je er geld voor hebt of niet zolang je maar verhuist”.

”Overlijden door suïcide, nou en die dingen gebeuren als de kamer maar wel daarna zo snel mogelijk bewoond is door een nieuwe cliënt”.

”Rouwen, kom op hé, twee gesprekken met een gedragsdeskundige en we gaan weer verder”.

”Als je wilt klagen stuur je maar een brief naar onze zogenaamde onafhankelijke slaafse klachtencommissie, zij nemen je niet serieus zullen alleen lezen en horen wat ze willen lezen en horen en je wint nooit”.

En dan die constant vrolijk tweets van die mensen die kutslogans verzinnen, buurtcirkels creëren, een nutteloze app de wereld in gooien om te connecten, bijeenkomsten bijwonen, ze weten het blijkbaar allemaal beter en dat terwijl begeleiders op de werkvloer lijken te verzuipen in een bureaucratie van papierwerk, doelloze trainingen en burn-outs.

Laat mij maar slapen, want het vertrouwen is zo vaak geschonden nee ik wil niet meer begeleid worden, laat mij maar inslapen.