Het bedrog

Het was moeilijk, die laatste dagen van mijn moeder. Ze had geen pijn, maar langzaam gleed het leven uit haar weg.
Veel gesproken hebben we niet. Er hoefde ook niets gezegd te worden. Ook zonder woorden kenden we onze onvoorwaardelijke liefde. Dit was de vrouw die altijd voor mij gezorgd had. Vanaf mijn achtste levensjaar zelfs helemaal alleen. Alleen, omdat mijn vader ons in de steek gelaten had en nadien niets meer van zich liet horen. De schoft! Wel een kind verwekken maar er na de scheiding nooit meer naar om kijken.
Ooit was ik daar erg verdrietig om geweest. Maar later, toen ik zelf kinderen kreeg, was dit verdriet overgegaan in onbegrip en nog weer later zelfs in minachting.
Op de zeldzame momenten dat hij nog wel eens ter sprake kwam was het juist de minachting die mijn moeder en mij extra verbond.
We waren immers samen slachtoffer van hem!
Na haar begrafenis had ik slechts een dag om de kamers in het zorgcentrum leeg te halen. Enkele voorwerpen die voor mij betekenis hadden nam ik mee naar huis. De rest ging naar de kringloop. Veel papieren. Die gingen ongezien in een grote doos en nam ik ook mee. Voor later dacht ik. Er moest eerst zo veel geregeld worden.
Lang nadien ging het gesprek nog dagelijks over mijn moeder. Ik mistte haar enorm en was de eerste tijd geheel van slag. Gelukkig kreeg het leven weer vat op mij en bleven de gedachten aan haar uiteindelijk beperkt tot de momenten dat mijn ogen haar foto zochten. In de regel wanneer ik in de ochtend de woonkamer binnenstapte en in de avond wanneer ik de slaapkamer opzocht.
De doos met papieren werd vergeten. Pas jaren later, tijdens een verhuizing, liep ik er weer tegenaan. Vanzelf kwam het moment dat hij toch open ging. Tussen veel onbenullige zaken, een mens bewaart nu eenmaal wat, trof ik een dikke map met juridische papieren. Ze toonden mij de strijd van mijn vader die een omgangsregeling met zijn kind wilde maar nooit kreeg. Dit dankzij een verweer vol walgelijke verzinsels. Ook vond ik brieven. Brieven van een liefdevolle vader aan zijn kind. Brieven die mij nooit bereikt hebben.
In de zoektocht naar mijn vader werd ik geconfronteerd met zijn overlijden.
Ik was weer lang van slag.
Het portret van mijn moeder is uit de woonkamer verdwenen.
Voorlopig wil ik haar niet meer zien.