U kent de echte dakloze niet.

Niels de K 25 jul 2017

De eeuwige negatieve kijk op daklozen.

Zelf ben ik enige tijd dakloos geweest. Ik zat in een depressie tijdens mijn
studie en kon me daar niet meer op focussen. Rekeningen schoof ik weg omdat
mijn organisatorisch vermogen helemaal weg was. Contact met familie was nihil omdat ze klaar waren met mijn gedragsuitingen. Inmiddels is het contact beter dan ooit en heb ik de diagnose ADD gekregen. Dat verklaart voor mij het uiten van mijn eigen gedrag.

De negatieve kijk op daklozen komt vooral door de lui die zich begeven op het station.
De lui die irritatie wekken bij de medemens. Je doorgaans benaderen met : “ mag ik een brutale vraag stellen” . Wat altijd een vraag naar geld is. Met vaak ook een emotioneel verhaal.

De emotionele verhalen van daklozen vind je niet voor het station. Die vind je in de opvangcentra zelf. Die schamen zich voor hun toestand waar ze momenteel in verkeren en willen zich niet vertonen in de hedendaagse maatschappij.

Denkend dat de maatschappij er zeker van zal zijn dat ze het er zelf naar hebben gemaakt.
Die gedachte dat zich zullen distantiëren van de maatschappij.

Tijdens mijn verblijf daar heb ik zeker de verslaafden richting het station zien gaan.

In de opvang zelf heb ik geleerd van andere daklozen. Hun visie op het leven; gebeurtenissen etc. Iemand die zijn huis kwijt was geraakt omdat een dronken pool zijn hele gezin had aangereden. Hij was toen depressief geraakt en uitvlucht gaan zoeken in alcohol. Welk normaal denkend mens zou dit zomaar kunnen relativeren?

Of een persoon die zijn huis kwijt raakte wegens een echtscheiding. In de periode dat hij terminaal was. Ga je dan in een daklozencentra nog gemotiveerd raken tot huisvestiging?
Energie steken in het vinden van een woning. Dan nog inrichten. Dat kost al heel wat tijd. Zeker een half jaar. Al dan niet langer. Hij koos er voor om plezier en geluk te vinden in de opvang. Ik heb zo’n waardering voor deze man! Hij liet iedereen elke ochtend stralen. Mensen die onzeker over hun toekomst waren liet hij stralen. Juist doordat zijn toekomst eigenlijk niet meer aanwezig was. Dat gaf zoveel kracht voor iedereen daar. Iemand zonder toekomst die zo positief kon zijn. Zoveel waardering en credits voor deze man!