Een feministischere wereld begint bij jezelf

Ik ben een feminist. Niet zo sexy als een hipster, maar sexier dan een feniks vrouw. Ik ben het best te vergelijken met een jehova getuige (oké niet wat betreft sexyness). Ik ben net niet vervelend genoeg om echt onbeleefd tegen te doen, maar al voor je de deur open doet ben je smoezen aan het bedenken om de deur zo snel mogelijk weer dicht te doen. Zoals het een goede jehova getuige betaamt houd ik toch vol, met een bedroevend overtuigingspercentage van 0,001%. Voor je beeldvorming, dat is 1 op 10.000. Mijn ex vriend heeft het 13.5 jaar uitgehouden met deze feminist. De deur dichtdoen is moeilijk als je me eenmaal binnen hebt gelaten. Hij is één van die 9.999 mensen die ik niet heb bekeerd, wat op zijn minst opvallend is als je bedenkt dat ik naast overtuigt feminist ook psycholoog ben. Op het dieptepunt werd mijn spiegeltherapie zelfs tegen me gebruikt. “Waarom ben jij eigenlijk zo feministisch? Heb je vroeger iets meegemaakt ofzo?”. Wat zou Freud trots op hem zijn geweest. Als je jeugd al iets met feminisme te maken heeft dan is hij verkeerd opgevoed. Feminisme volgens de dikke van dale betekent namelijk “het streven naar gelijke rechten voor vrouwen en mannen” (misschien wordt het tijd om deze definitie te veranderen naar “het streven naar gelijke rechten voor alle geslachten”). Als je geen feminist bent betekent dat dus dat je niet naar gelijkheid streeft. Nu is mijn ex vriend een blanke, aantrekkelijke, hoog opgeleide man die weinig onrecht heeft gekend in zijn leven en aangezien mannen weinig inlevingsvermogen hebben (ik heb hem serieus moeten uitleggen wat empathie betekent) kan ik hem in ieder geval begrijpen. Wie ik niet begrijp zijn vrouwen van mijn leeftijd die ik als goede feminist probeer te overtuigen om hun eigen achternaam te behouden als ze trouwen. “Ja zo gaat dat nu eenmaal” of “Dat is altijd al zo geweest” zijn geen argumenten. Het zijn de lege smoezen die je bedenkt op weg naar de deur en die niemand gelooft (ook jij niet). Geef mij dan ook maar je nieuwe vaatwasser, je bent toch zo gewend om het zelf te doen. De ergste smoes die ik heb gehoord kwam van een van mijn beste vriendinnen. Houd je vast. “Ik vind het romantisch”. Ik zal de definitie van romantisch achterwege laten, maar het inruilen van je naam is niet romantisch. Als Nelson Mandela zijn naam had ingeruild was de apartheid in Afrika nog steeds niet afgeschaft. Een feministischere wereld begint bij jezelf.