Zakdoekje

DavidPyrs 2 mrt 2016

In mijn hoofd zit ze nog; helemaal alleen, netjes in hemels blauw en wit gekleed, met haar benen over elkaar en haar armen op haar knieën. Ze staart uit het raam naar de muur van de tunnel, alsof het een Van Gogh meesterwerk is.

Geen 10 seconden geleden moest ik rennen voor de trein, terwijl de weergoden mij met zwaar geschut bestookten. Nu ging ik tegenover haar zitten.
De trein begon te rijden; ik wist precies wat ik wilde en had geen idee hoe ik met haar moest praten.
Vanuit mijn linker ooghoek zag ik een oudere dame met een verontrust gezicht mij aanstaren; ik zag mezelf in de reflectie van het raam en besefte weer waarom.
Het maakte weinig uit hoe perfect mijn maatpak zat op mijn getraind lijf, hoe schoon mijn schoenen waren of hoe netjes mijn kapster haar werk had gedaan, het maakte niet uit hoe mijn heel lijf en ziel straalden van geluk.

Het deed er allemaal niet toe omdat ik anders was. Mij gezicht is tijdens een brand ongeluk verbrand, verminkt is een beter woord . Mensen die mij daarvoor kenden, kunnen me aan mijn ogen herkennen. Anderen, lopen voorbij alsof ik niet besta of staren me aan alsof ik gezondigd heb.

Nu de trein reed en haar muurtje verdween, kon zij er niet langer achter schuilen, en keek ze mij aan. Verlegen en mijn lijf stijf van adrenaline deed ik snel mijn ogen dicht alsof ik ging slapen; want als ik anderen niet zie staren dan heb ik het gevoel dat ik weer gewoon ben. Toch wilde ik kijken en dus deed ik mijn ogen voorzichtig open.

Daar zat ze dan, met krullende tranen die over haar wangen naar beneden gleden, terwijl haar ogen de zonneschijn buiten weerkaatsten. Ik begreep niet waarom ze zo lief naar me keek of waarom ze sowieso naar me keek.

En toen, zo onverwacht als de storm buiten herkende ik haar ogen en besefte ik dat zij het meisje was, gevangen in een brandend huis, voor wie ik door het vuur was gegaan. Zij was de reden waarom ik als held onthaald werd.

Zij was ook de reden waarom ik zo teleurgesteld was in mezelf omdat ik haar handen niet had kunnen redden; zodat zij nu haar handen op haar knieën kon leggen zoals ieder ander, zodat ze haar tranen kon afdrogen met een zakdoekje zoals ieder ander.