Kabinettenkabaret op zijn best

Prinsjesdag en de Algemene Politieke Beschouwingen zijn weer voorbij. We hebben ons een middag lang kunnen verbazen – en soms ook lachen – om de optredens van onze zogenaamde bewindslieden. Het is een bijzondere vorm van theater.

Een mix van belofte, bravoure en net dat vleugje ongemak dat zelfs de meest doorgewinterde cabaretier zou benijden.

Het decor is koninklijk, de hoofdpersoon het kabinet, en het script… nou ja, dat wordt ter plekke geschreven, tussen handen schudden, hoedentradities en de zoveelste begrotingspost. Terwijl de minister-president glimlacht en mooie zinnen oplepelt, zie je achter de schermen de lichte paniek van een staatssecretaris die zich afvraagt of iemand überhaupt begrijpt wat hij net gezegd heeft.

Politiek theater

Wat deze dagen zo fascinerend maakt, is dat iedereen meedoet aan dit toneelstuk: journalisten, politici, en wij, het publiek thuis, met onze thee en kritische blikken. Het is politiek amusement van het zuiverste water. En als het even niet om het lachen is, dan is het om het fronsen – of het hoofd schudden – en dat is op zich ook weer een kunst.

En toch, aan het einde van de dag blijft een vraag hangen: op wie van deze malloten moeten we straks gaan stemmen? Het kabinet vertrekt, de begroting blijft en wij blijven achter met onze mengeling van bewondering, verbazing en lichte wanhoop. Politiek theater op zijn Nederlands: hilarisch, frustrerend en volledig onvermijdelijk.

Reacties