De wereld draait door

Het slechte nieuws over de gedode kinderen en de vele andere slachtoffers, maakte hem op slag ziek. Hij had ademnood, buikpijn en zijn stem klonk opeens hees. Tientallen jaren kon hij het vrijwel dagelijkse slechte nieuws verdragen, maar nu knapte er iets.

Zijn vrouw Esther, die net als hij binnenkort met pensioen gaat, begeleidde haar man naar de huisarts. Onderweg kondigde de autoradio het journaal aan. Ze schrok en draaide meteen de knop om.

„Genoeg ellende”, zei ze.

Haar man lachte verdrietig. Hij voelde zich zwak en besefte niet wat er met hem aan de hand was. Hij was wel vaker geraakt door slecht nieuws, maar nog nooit zo hevig als nu. Was er wel een verband met het nieuws? Zouden de dokters hem niet uitlachen? Die gedachten flitsten door zijn hoofd.

Tien minuten later stonden ze voor de artsenpraktijk.

Lijkbleek

„Ik weet niet of een bezoek aan de arts wel nodig is”, stamelde Fred.

„Je ziet lijkbleek en trilt. En heb je nog buikpijn?”

„Ja, dat is waar, maar het was toch niet meer dan een spontane reactie op wéér zoveel ellende. Daar heeft de dokter toch geen boodschap aan.”

Zijn vrouw zei niets, maar ze wist dat haar man veel te veel opging in het nieuws. Zelf kon ze veel beter afstand nemen van de dagelijkse ellende dan hij. Ze hield het wereldgebeuren wel in de gaten, maar liet zich niet gek maken. Het was háár leven en zij bepaalde zelf of het wereldgebeuren daarin een rol mocht spelen – en hoe groot die rol dan mocht zijn. Fred zat anders in elkaar. Hij was een gevoelig type, en daar hield ze juist van. Al meer dan veertig jaar. Maar nu waren zware tijden aangebroken voor mensen zoals Fred.

Snelle behandeling

Esther vertelde aan dokter Steenbergen hoe haar man reageerde op het verschrikkelijke nieuws over de gestorven kinderen en dat de drama’s in de wereld hem te veel werden. De arts knikte. Hij kende Fred goed en wist precies wat er aan de hand was. Sterker nog, hij dreigde als arts zelf ook slachtoffer van het wereldgebeuren te worden. Dat inzicht noopte hem tot een snelle behandeling – voor zichzelf en patiënten zoals Fred.

„Het was op Mallorca”, zei de arts. Esther keek naar Fred. Hij haalde zijn schouders op. De dokter glimlachte en sprak verder:

„Op Mallorca leerde ik van een wijze vrouw om het leven om je heen op te nemen, maar ook weer los te laten. Fred, als jij het wereldnieuws opneemt, laat het dan als een ademhaling weer los. Alleen dan is er ruimte om ook de mooie dingen van het leven op te nemen.”

Bewust van elk moment

„Zo luidt dan ook mijn advies: maak na het journaal ruimte vrij voor de zonsondergang of het gezang van vogels. Wees je bewust van elk moment. Dat is niet makkelijk. Over twee weken zien we elkaar weer en dan kijken we hoe de vlag erbij hangt.”

Fred glimlachte, Esther glimlachte en de arts glimlachte.

„Tot over twee weken.”

„Tot over twee weken.”

Reacties