Kallemooi, een lelijke traditie

We schrijven 2025. Auto’s rijden elektrisch, vlees wordt steeds vaker plantaardig vervangen en zelfs het Songfestival probeert inclusief te zijn. En toch wordt er tijdens Pinksteren op Schiermonnikoog een levende haan in een mand gehesen, tientallen meters de lucht in, als onderdeel van een ‘feestelijke’ achterlijke traditie: Kallemooi.

Een haan in een mand. In een mast van 18 meter. Drie dagen lang. Onder het mom van folklore.

Wie dat zegt, kan net zo goed beweren dat je een kat drie dagen in een vuilcontainer mag stoppen omdat opa dat vroeger ook deed. Want dát is de essentie van deze walgelijke traditie: het in stand houden van dierenleed, verpakt in nostalgie. We zouden ons kapot moeten schamen.

Want laten we eerlijk zijn: er is niks feestelijks aan een opgesloten dier. Geen lucht, geen bewegingsruimte, geen natuurlijke omgeving. Alleen maar stress, angst, eenzaam gekraai op hoogte. En waarom? Omdat het ‘altijd zo is gedaan’?

Ook ooit tradities

Maar ‘altijd zo gedaan’ is een van de zwakste argumenten die er bestaan. Slavernij, vrouwenonderdrukking, kindarbeid – ook dat was ooit traditie. Gelukkig zijn we daar als samenleving overheen gegroeid. Waarom houden we dan nog vast aan dit soort achterhaalde wreedheden?

Het wordt tijd dat we traditie en ethiek niet langer tegenover elkaar zetten. Dat we inzien dat dierenleed nooit te rechtvaardigen is met ‘het hoort erbij’. Dat we beseffen dat we als samenleving afglijden als we entertainment blijven verkiezen boven empathie. Want dát is waar het hier om draait: dierenwelzijn boven elk geloof of traditie.

In plaats van de haan zouden we onze morele hoogstandjes eens in een mandje moeten stoppen. En de Kallemooi-traditie? Die kan prima voortbestaan. Zonder levend dier, zonder lijden. Gebruik een houten haan, een kunstwerk, een symbool. Behoud het feest, maar haal de wreedheid eruit.

Wat zegt het over ons?

Wat Kallemooi laat zien is een pijnlijk gebrek aan empathie. Alsof de stress en angst van een dier ondergeschikt zijn aan het vermaak van de mens. Alsof een feest pas een feest is als er een levend wezen onder lijdt. Wat zegt dat over ons?

We leven in een tijd waarin we beter zouden moeten weten. Waarin er álle middelen zijn om een traditie te behouden zónder dierenleed. Vier je eilandfeest, maar hou dieren erbuiten.

Dat er überhaupt nog gediscussieerd moet worden over dit onderwerp is gênant. Dierenleed is geen folklore. Het is geen erfgoed. Het is misbruik. En dat hoort niet thuis in een beschaafd land. Niet op Schiermonnikoog, niet ergens anders.

Kallemooi met een levende haan?
Ophouden. Afschaffen. Nooit meer.

Reacties