Ontsnapt!

Je hebt soms van die dagen en dit was er één van. Ben ik toch me daar toch even ternauwernood aan een vette arrestatie ontsnapt!

Ik moest even iets ophalen in de Goudse binnenstad. Ik fiets nietsvermoedend door de smalle Vlamingstraat, als achter me hard wordt getoeterd. Ik kijk om: zie ik een politieauto met druk gebarende agenten aan boord. Ik denk: mwahh…, laat ik toch maar even stoppen.

Twee nerveuze koddebeiers stappen uit. Eén komt er voor me staan en één achter me. „Ik wil uw legitimatie!”, brult Bromsnor 1, een type met duidelijk slecht ontwikkelde lachspieren. Oké, wat jij wil. En ik geef hem mijn rijbewijs. Bromsnor 2 neemt geen enkel risico en pakt het stuur van m’n fiets vast. Ik vraag hem met mijn grootste en zonnigste grijns van welke liquidatie ik eigenlijk wordt verdacht „Woninginbraak aan de Wachtelstraat en u voldoet volledig aan het signalement van de voortvluchtige verdachte: een blauw Adidasjack en een petje op.”

Licht ontroerd

Whaaa, jaaa, dat ben ik! Ik krijg spontaan keel-, maag- en darmklachten van het lachen. Inmiddels heeft Bromsnor 1 via zijn onvolprezen tab begrepen dat ik toch echt net zo onschuldig ben als ik er uitzie (zonder blauw Adidasjack en petje dan), dus neem ik licht ontroerd, maar toch waardig afscheid van mijn tijdelijke vrienden en fiets weer vrolijk verder.

Ik sla vervolgens via de Singelstraat de Prins Hendrikstraat in. Komt er vanuit tegenovergestelde richting weer een politieauto aanrijden. Ook die stopt meteen. Ik ben nu op alles voorbereid en stop op voorhand. Ik lach me inmiddels helemaal wel de hakkentandjes. En ja hoor, ook deze dienders springen met volle kracht uit hun vehikel.
„Stop! Staan blijven!”, wordt mij op niet mis te verstane wijze toegeschreeuwd door de geüniformeerde klabak met een stemvolume waarmee een gemiddelde marktkoopman zijn jaaromzet zou verdubbelen.

Ontheemde blik

„Maar ik stond al stil!”, flap ik eruit. Voor hij verder iets kan zeggen, pak ik mijn rijbewijs maar weer en vraag me hardop af: „Joh, wat valt er nou te halen op de Wachtelstraat?” Een licht ontheemde blik in mijn richting is het gevolg, helemaal als ik ze uitleg dat ik amper vijf minuten hiervoor ook al aan een vette arrestatie ben ontsnapt. Toch word alles – begrijpelijkerwijs – toch weer even gecheckt.

De rest van de dag duik ik maar onder. En je snapt het: ik heb nog wel een blauw Adidasjack en een petje in de aanbieding en bedenk dat mijn ouders in mijn geval toch nog wel met terugwerkende kracht in aanmerking komen voor een uitbetaling via ‘Het Mislukte Kinder Garantie Fonds’…

Reacties