Zwemles: een levensles, geen bijzaak
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2Flezerscolumn-files%2Fshiva.jpg)
Al 29 jaar lang werk ik in het zwemonderwijs. Wat mij altijd blijft verbazen, is hoe wij in Nederland omgaan met een vaardigheid die letterlijk levensreddend is: kunnen zwemmen.
Zwemles is geen luxe. Zwemles is een primaire levensles, een vaardigheid die je de rest van je leven beschermt. Toch zie ik dat in het maatschappelijke debat – zeker nu de zomer nadert – de urgentie keer op keer wegsijpelt. Er wordt gepraat om het praten. De goede bedoelingen zijn er absoluut, maar als je kijkt naar het verloop van het schoolzwemmendebat eerder dit jaar, zie je een patroon: veel woorden, weinig daden. Nu het reces nadert, wordt alles op de lange baan geschoven, terwijl de risico’s alleen maar groter worden.
Verdrinkingscijfers
De timing is wrang. Op 25 juli, tijdens World Drowning Prevention Day, komt het CBS met de verdrinkingscijfers van 2024. Juist op het moment dat beleidsmakers op vakantie zijn en er dus niemand beschikbaar is om hier direct op te acteren. De zomer is dan al in volle gang. Waardevolle inzichten blijven maandenlang liggen zonder dat we ze kunnen benutten om verdrinkingen te voorkomen. Zonde – en vooral een gemiste kans.
We moeten zwemles niet langer zien als een vrijblijvend extraatje. Zwemles moet voor iedereen toegankelijk zijn, ongeacht waar of hoe iemand leert zwemmen. Het gaat om veiligheid, om zelfredzaamheid, om het redden van mensenlevens. En ja, ook volwassenen. Zwemvaardigheid stopt niet bij de kinderleeftijd.
Zwembaden verdwijnen
Daarnaast moeten we realistisch durven zijn: in de toekomst zal de druk op zwemwater alleen maar toenemen. Door strengere wet- en regelgeving verdwijnen steeds meer zwembaden, terwijl de vraag naar zwemonderwijs groeit. De beschikbaarheid van zwemwater wordt schaarser, de kosten hoger. Als we nu niet handelen, creëren we straks een samenleving waarin alleen nog de happy few kan leren zwemmen. Dat mogen we niet laten gebeuren.
Daarom roep ik op: laten we het gesprek in Den Haag niet laten doodbloeden. Laten we samen blijven pleiten voor structurele aandacht en oplossingen. Zwemveiligheid moet hoger op de agenda. Niet alleen in de vergaderzalen, maar ook in beleid dat daadwerkelijk verschil maakt. Voor kinderen. Voor volwassenen. Voor onze toekomst.
Shiva de Winter – Voorzitter Nederlandse Stichting Water- & Zwemveiligheid