Het weer

Als de zon schijnt, praten we weer.

Afgelopen weekend was het weer zo’n Paasklassieker. Vrijdag warm en droog, zaterdag en zondag zon, stralende gezichten, de geur van koffie en zonnebrand  en overal op de Vakantiestalling gezellige praatjes. Mensen die elkaar weken niet écht gesproken hadden, zaten ineens samen op een bankje te keuvelen alsof ze elkaar gisteren nog gezien hadden. Paarden stonden loom te soezen in de paddock en wij, mensen, deden eigenlijk precies hetzelfde.

Maar op zondag sloeg het weer om. Grijs, guur en frisse wind. De stalling voelde ineens stil en kil. Waar gisteren nog gelachen werd, waren nu de deuren dicht, de kragen omhoog en de groeten kort. Alsof de zon niet alleen het weer bepaalt, maar ook ons humeur, ons hart.

En dat is ook zo.

Ontwaken

We wonen nu eenmaal niet in Spanje. Hier komt de lente met horten en stoten. We hebben natte voeten in april, koude neuzen in mei en soms zelfs herfststormen in juni. Maar als het dan eindelijk warm wordt, lijkt alles ineens mogelijk. Dan ruimen we op, maken plannen, zoeken elkaar op. Alsof we ontwaken uit een winterslaap.

Elk seizoen heeft zijn grillen, maar ook zijn charme. De winter geeft rust, de lente brengt belofte, de zomer viert het leven en de herfst leert ons loslaten. En zelfs als het even tegenzit, komt het altijd weer goed.

Want net als de zon achter de wolken schuilt, schuilt de warmte vaak dichterbij dan je denkt. In een goed gesprek. Een kop koffie. Of een paard dat je aankijkt alsof hij zeggen wil, het komt goed echt waar.

Reacties