De onvermijdelijke Donald Trump (maar echt, dit is de laatste keer)

Ik wil er niet meer over schrijven. Echt niet. Want als je élke dag iets over Donald Trump moet schrijven, blijft er niks van je tijdlijn op Facebook of waar dan ook over…

Vandaag zou het gaan over hoe hij weer een wet probeert te slopen die hij niet begrijpt. Morgen over een rechtszaak waarin hij beweert dat rechters oneerlijk zijn omdat ze hem geen gelijk geven. Overmorgen over een rally waarin hij roept dat windmolens kanker veroorzaken. Of dat hij in 2028 nog een keer president mag worden, omdat hij zijn termijn in 2020 ‘gestolen’ vond.

Ik ben er klaar mee. Want wat voegt het toe? Zijn fans blijven hem aanbidden, zijn critici blijven hun hoofd tegen de muur bonken. En de mensen die het ‘allemaal niet zo volgen’ hebben waarschijnlijk de tv op Netflix en hun hersens op slaapstand. Waarom zou ik mijn energie verspillen aan een man die teert op aandacht?z

Grens

En toch. Ergens wil je geloven dat mensen dit doorzien. Dat er een grens is. Dat op een dag zelfs zijn trouwste fans denken: oké, nu is het echt genoeg. Maar nee. Hij blijft maar gaan, als een dronken bestuurder die denkt dat hij de Formule 1 rijdt, terwijl hij in werkelijkheid op een snelweg tegen het verkeer in scheurt. En ondertussen zitten we allemaal op de achterbank, biddend dat er ergens een vangrail staat.

Want precies zo winnen dit soort figuren. Niet met briljante plannen of geniale strategieën, maar door vermoeidheid. Door mensen moedeloos te maken. Door zoveel chaos te veroorzaken dat niemand nog zin heeft om er iets van te zeggen.

Dwaas met macht

We hebben dit eerder gezien. Niet dat Trump hetzelfde is als die man uit de jaren 30-40 van de vorige eeuw, daarvoor is hij te lui en te chaotisch. Maar een dwaas met macht kan net zo gevaarlijk zijn als een kwaadaardig genie. Misschien nog wel meer. Hij hoeft niet eens zelf dingen te bedenken; hij hoeft alleen maar chaos te creëren, de regels te slopen en vervolgens te grijnzen terwijl anderen de scherven oprapen.

Dus ja. Ik had gezworen dat ik niet meer over hem ga schrijven. Maar hier zitten we dan. Want elke dag gebeurt er wel iets dat je niet mag negeren. En als niemand meer iets zegt, is dat precies hoe hij wint.

Dus dit is de laatste keer. Echt. Behalve als hij morgen weer iets krankzinnigs doet. Of overmorgen. Of, ach, laat ook maar…

Reacties