Manieren

Vanmorgen in de tram viel mijn oog op een boos bericht dat de dame naast mij stuurde naar – vermoedelijk – haar man. Gezien de toon van het bericht had het ook haar ex-man kunnen zijn, of, in het meest dramatische geval, haar aanstaande ex-man.

Mijn oog viel er natuurlijk niet op, ik zat gewoon mee te lezen. Omdat ik vind dat als je in het openbaar appt, je het risico loopt dat iemand meeleest. En omdat ik erg nieuwsgierig ben naar wat er ‘s morgens in die slaperige hoofden omgaat.

Misschien is het om te voorkomen dat iemand zomaar spontaan een praatje met je aanknoopt? Of is het voor veel mensen een gebrek aan rust? Het niet om kunnen gaan met de innerlijke onrust als je een kwartier lang geen gerichte handelingen hoeft uit te voeren? Of de angst om iets te missen? De term FOMO is niet voor niets pas ontstaan na de komst van de smartphone.

Voor sommigen is het wellicht efficiënt gebruik maken van tijd die je toch niet aan iets anders kan besteden dan zitten (vaak is het staan overigens) en om je heen kijken.

Goed gesprek met een vreemde

Zo stapt er bij een bepaalde halte elke ochtend een Spaanse jongeman in die altijd aan het bellen is. Heel hard. In het Spaans. Ik stel me dan voor dat hij van de tramrit gebruik maakt om zijn moeder in Spanje te bellen. Al betwijfel ik of zij om 8.00 uur al wakker is.

Zelf zit ik ‘s morgens vroeg nou ook niet per se te wachten op een al dan niet goed gesprek met een vreemde, maar er zijn ook maar weinig dingen die ik op mijn telefoon zou moeten doen om 8.00 uur en ik maak dankbaar gebruik van de twintig minuten durende tramrit om een boek te lezen of een beetje wezenloos uit het raam te staren. Of, zoals vandaag, stiekem mee te lezen met het appverkeer van de dame naast mij.

Haar man, of ex-man (of aanstaande ex-man) had die ochtend blijkbaar in het bijzijn van ouders en kinderen uit de klas van hun dochter een fiets omgegooid en deze niet opgeraapt. Waar zijn manieren waren, schreeuwde ze over de app. Met drie uitroeptekens en drie vraagtekens. Doe normaal en niet zo manisch!!, voegde ze eraan toe. Op haar gezicht was geen enkele emotie te zien. Zo zie je maar, je hebt geen idee wat mensen op hun schermpjes meemaken.

Het antwoord op haar berichten heb ik niet kunnen lezen. Toen ze uitstapte stond ze heel hard op mijn teen. Ze zei geen sorry. Wat een manieren.