Winter

De winter is nu echt in het land en iedereen heeft het over de energiekosten. De gasprijs. Over manieren om geld te besparen. Isoleren. Korter douchen. Een extra trui.

Al jaren worden wij opgeroepen om het milieu te sparen en te denken aan de generaties na ons, maar pas nu het ons in de portemonnee raakt gaan we massaal ons best doen. Ieder nadeel heeft z’n voordeel, zullen we maar zeggen. Ik zie om me heen dat mensen opeens het dubbele betalen van wat ze voorheen kwijt waren en ik snap de zorgen. Want het leven was natuurlijk al een stuk duurder geworden.

Vroeger

Als ik al die tips om te besparen lees, moet ik denken aan de winters uit mijn jeugd. Ik ben opgegroeid in de jaren zeventig en wij woonden in een ongeïsoleerd, vrijstaand huis. Toen wij er kwamen wonen was er nog geen centrale verwarming. Na een aantal jaren legden mijn vader en een vriend die er verstand van had die zelf aan. Tussen het huis en de schuur werd een olietank ingegraven en eens per jaar werd die gevuld. De ketel stond in de schuur en begaf het regelmatig. En er werd gekookt op butaangas… van die flessen die mijn vader haalde bij de locale ‘pomp’.

Ik herinner me ijsbloemen op de ramen van mijn slaapkamer. We hadden geen dubbel glas en voor ik naar school vertrok legde ik handdoeken in het kozijn, want als het zonnetje doorkwam ging het ijs smelten. En het advies is nu om hoogstens vijf minuten te douchen, dat deed ik toen ook al. Niet omdat er een zandlopertje stond, maar we hadden een boiler en ik wilde beslist geen ruzie met m’n broer omdat ik te lang had gedoucht en hij dus zonder warm water zat. Ik keek wel uit! Maar ik herinner me vooral de sneeuwpoppen in de tuin. Het schaatsen op de sloot naast ons huis en daarna opwarmen met m’n verkleumde voeten op de radiator. Slapen onder echte wollen dekens. Ik heb hele goede herinneringen aan de koude winters. Ondanks alle ‘ellende’.

Gezellig

Ik heb nu het geluk dat wij in een goed geïsoleerd appartement wonen met buren rondom en een warmte-terugwin installatie. Wij hebben de verwarming zelden aan en als hij aan is dan hoogstens een uurtje, dan is de kou uit het huis. Als ik het toch eens koud heb kruip ik onder een dekentje op de bank. Ik heb dikke sokken en truien en op koude winteravonden kijk ik gewoon tv in bed. Of ik lees een boek in bed. Eigenlijk vind ik het dus allemaal best te doen. Maar ik ben dus een bofkont, want ik woon niet in een oud, groot huis. Ik heb geen opstandige tieners meer in huis die lang willen douchen en ik maak me ook geen zorgen om de rekening. Ik snap heel goed dat er mensen zijn bij wie dat anders is. Ik hoop dat ze creatief zijn in het vinden van oplossingen en ik hoop dat ze niet in financiële problemen komen. En ik hoop eigenlijk ook dat ze later, net als ik, terug kunnen kijken op de winters van nu en dan zeggen dat het eigenlijk ook best wel gezellig was. Laten we er het beste van maken mensen… het wordt vanzelf weer lente!