Magawa-onderwijs

Bianca Prij van Dorst 16 jan 2022

Deze week bereikte mij het trieste bericht dat Magawa overleden is. En mocht je je afvragen wie dat is: Magawa is een rat.

Een Gambiahamsterrat om precies te zijn. Hij is geboren in Tanzania en heeft jaren gewerkt in Cambodja. Magawa speurde landmijnen op, zodat die onschadelijk gemaakt konden worden. Knap hè?!

Magawa is hiervoor (volledig terecht natuurlijk) onderscheiden. Een heuse medaille heeft hij gehad voor zijn diensten. En wat zo mooi is: hij heeft gewoon gedaan waar hij goed in was.

Magawa had een talent: zijn bijzonder goed ontwikkelde reukvermogen. Dat talent is gezien, getraind, gevoed en benut.  Zo werd Magawa echt belangrijk voor velen, voegde hij iets wezenlijks goeds toe aan de wereld en kwam zijn talent tot volle bloei. Prachtig toch?!

Als we dit met een rat kunnen…

Niemand heeft geprobeerd Magawa de horlepiep te laten dansen. Of hem het belang van Duitse werkwoordvervoegingen te laten inzien… Of hem de fijne kneepjes van het kansberekenen bij te brengen… Of hem presentaties te laten houden over boeken die hem gestolen kunnen worden…

Dat deed er namelijk allemaal niet toe. Totaal irrelevant. Het was immers duidelijk wat zijn talent was en daar is in geïnvesteerd. Met resultaat. Zo’n goed resultaat zelfs, dat wij mensen hem als rat (!) hebben onderscheiden met een medaille.

En dat zet mij aan het denken.

Als we dit met een rat kunnen… WAAROM kunnen we dit dan in hemelsnaam niet met onze eigen kinderen in ons onderwijssysteem?! Zullen we alsjeblieft gaan focussen op talentontwikkeling?  Dan kunnen onze kinderen misschien over een aantal jaren in hun vak ook echt belangrijk zijn voor velen, iets wezenlijks goeds toevoegen aan de wereld. En hun talent tot volle bloei laten komen…

Ik stel voor: Magawa-onderwijs.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.