Politiegeweld

Hoe vaak komt het in het nieuws dat bedrijven, instanties en zelfs politieke partijen beloftes maken die ze vervolgens niet nakomen? Niet vaak, er gaat te veel geld in om. Er zijn veel tegenstellingen. Zo ook in de politie, wat vreemd is, want dat zijn uitgerekend de mensen die je zouden moeten beschermen, niet?

Nu is het zo, dat ik me zondag 17 oktober in Rotterdam bevond voor het tweede Woonprotest. Deze ging onder de naam: Woonopstand. Na maandenlang posters, stickers en andere media-uitingen gezien te hebben dacht ik dat ik er maar eens naartoe moest gaan. Kwaad om de huisjesmelkers die ervoor zorgen dat studenten als jij en ik moeilijk een woning kunnen vinden. Laat staan de ouderen of vluchtelingen die een dak boven hun hoofd willen. TikToks over internationale studenten die dakloos zijn in een vreemd land omdat alles te duur is. Ik was kwaad. Daarom besloot ik om naar het woonprotest in Rotterdam te gaan.

Van tevoren stukken gelezen over de desbetreffende huisjesmelkers. De namen Wybren van Haga en prins Bernard kwamen omhoog. Beide kopen ze huizen, wijken en straten voor eigen winst. Prins Bernard, een man die, laten we het even stellen, niet arm is geboren, doet hier aan mee. De slogan: ‘Huizen voor mensen, niet voor de winst’ is in mijn hoofd rond gaan spoken en zodoende heb ik met mensen afgesproken om te gaan. Meerdere waarschuwingen van mensen om me heen meegekregen dat ik moest uitkijken voor relschoppers en andere mensen die het leuk vonden om herrie te veroorzaken. Later op het protest zelf dacht de politie dat er wapens onder het zwarte blok (anarchisten) werden verstopt. De reactie van de politie was om undercoveragenten tussen de menigte te laten en verschillende groepen in elkaar te knuppelen. Tot bloedneuzen toe. Later op Twitter verscheen er een filmpje van een vrouw die wat vragen wilde stellen aan een agent. Waarop de agent toch even wilde benoemen dat er ‘eigenlijk nog geen aanleiding was, meer om preventief dingen te voorkomen’. De boel escaleerde en het vredige protest met de gezellige sfeer was officieel nergens meer te bekennen.

De politie en het veilige imago dat ze bij zich dragen wordt ontzettend beschermd door onder andere het nieuws. De mensen waarvan ik dacht dat ze er waren voor veiligheid, zijn degenen die geweld hebben gebruikt. Ik hoefde me geen zorgen te maken over ‘rellende mensen’, want die waren stuk voor stuk ontzettend aardig, we waren er immers allemaal voor hetzelfde probleem. Het was de politie waar ik bang voor moest zijn. Opeens waren mijn twijfels over politiegeweld weg. Mijn vrienden zijn gepord en geduwd door de politie en andere demonstranten zijn op de grond gehouden met 6 agenten er bovenop.

Deze dingen gebeuren vaker, dit was gewoon de eerste keer dat ik erbij was. Kritiek op de politie is hard nodig, want met afgeschermde identificatienummers bij een vreedzaam protest kom je ook niet verder.