Verdeel en heers

Resoluut en, waarschijnlijk om zich wat zelfverzekerder te voelen, extra mooi aangekleed, stapt zij de McDonald’s binnen. Dezelfde McDonald’s waar haar op 25 september de toegang werd ontzegd. Dezelfde McDonald’s waar ze al trouw 30 jaar lang bijna iedere ochtend een kopje koffie komt drinken.

Mijn moeder wist dat vanaf deze dag de coronapas in zou gaan en had daarom, ze heeft geen smartphone, haar vaccinatiebewijsje meegenomen zodat ze kon aantonen gevaccineerd te zijn. Maar ze kwam van een koude kermis terug en werd gewoon weggestuurd, door een medewerkster die haar uiteraard goed kende. Ze was teleurgesteld, boos en bovendien had ze zich geschaamd.

Hoe durf je het te vragen

Mijn broer zou voor haar een papieren QR-code regelen, maar moest eerst wachten op een digid die hij had aangevraagd. Inmiddels is alles geregeld en kan ze met een gerust hart overal heen, want ze trekt er graag op uit en reist heel Nederland door.

Gisteren besloot ze toch maar gewoon weer haar vaste kopje koffie bij de Mac te gaan drinken. Haar boosheid was weg en ze was nu gelukkig in het bezit van een QR-code. Dus stapte ze met een gerust hart de Mac binnen waar ze bij de ingang werd gecontroleerd door dezelfde medewerkster die haar de eerste keer had weggestuurd. M’n moeder toonde keurig haar papieren QR-code maar de medewerkster vond dat blijkbaar niet voldoende. Of ze zich ook nog even wilde legitimeren. Natuurlijk, een 80+ dame zal toch de boel maar eens oplichten! Sjonge, hoe durf je het te vragen aan een altijd vrolijke, charmante, lieve oude dame, die al 30 jaar lang vaste klant is. En voor de tweede keer heeft ze zich geschaamd.

Medewerkers niet gevaccineerd

En toen was de maat voor haar vol en is ze vanmorgen dus wederom naar de Mac gegaan. Dit keer om haar beklag te doen. Ze heeft de manager erbij gehaald en hem gevraagd of al het personeel ook hun coronapas kunnen laten zien? Omdat ze daar al zo lang komt weet ze toevallig van sommige medewerkers dat zij niet gevaccineerd zijn en mijn moeder heeft daar verder geen enkel oordeel over. Dat is ieders vrije keuze uiteraard, maar ze vindt daarom deze hele maatregel en de manier waarop het gebruikt wordt buiten alle proporties. Ze belde me zojuist op om te vertellen wat ze had gedaan en dat het gelukkig een goed gesprek was. De manager bleek het er zelf ook niet mee eens te zijn en vindt het één grote chaos. Maar ze worden gedwongen, anders krijgt het bedrijf een hoge boete. Dan eindigt mijn moeder met een oude Latijnse spreuk: ‘Divide et impera‘, oftewel ‘verdeel en heers’. Dat is hoe het momenteel voelt voor haar.