Coronamoeheid

Manon van Oirschot 24 mrt 2020

Hoe kan ik nu niet over corona schrijven. Deze rare tijden zijn natuurlijk perfect schrijfvoer. Zoveel ontwikkelingen en bijzondere situaties die perfect vertaald kunnen worden in interessante verhalen. Dat zou ik ook doen, als ik niet aan coronamoeheid zou lijden.

Corona is overal, het wordt overal besproken. En ik word er een beetje gek van. Voorheen kon je deprimerende nieuwsberichten redelijk goed vermijden. Weg zappen van het nieuws, wanneer er wordt verteld over een schokkende moord in de buurt of de radio zachter zetten, zodra ze beginnen te vertellen over uitstervende koala’s. Het nieuws is eigenlijk altijd negatief en verteld alle nare en verdrietige gebeurtenissen, over de wereld en in je eigen buurt. Voor veel mensen een reden om de actualiteiten actief te negeren.

Voorheen kon je op sociale media als Instagram en YouTube vermaak en afleiding vinden. Iets luchtigs om je mee bezig te houden. Maar nu domineert corona alles. Sociale media worden vol gegooid met bedreigingen en verwijten. Ja, er zijn ook hele mooie initiatieven ontstaan uit deze crisis. Mensen die elkaar massaal hulp aanbieden, de hond voor je uit willen laten en boodschappen brengen naar kwetsbare mensen die dit niet zelf kunnen. Maar mijn tijdlijnen staan vooral vol met agressieve influencers. De een schreeuwt dat we thuis moeten blijven ‘’met je bek’’. Een ander dreigt ‘’als je niet binnen blijft, mag je straks afscheid nemen van je oma via een iPad.’’ Er is geen ontsnappen meer aan corona.

Coronamoeheid komt niet alleen van de constante stroom aan coronacontent (waar ik nu ook aan bijdraag, sorry daarvoor), het komt ook door de sleur. Wie wist, dat je zo snel in een sleur kan komen. Dag na dag in je eigen huis zitten. Geen afspraken of lessen die je dag opbreken. Voor mij komt hier bij, dat ik ook nog eens slecht ben ik thuis werken. Eigenlijk vooral in het vinden van de balans tussen thuis werken en ontspannen. Wanneer ik niet productief bezig ben, heb ik een gevoel alsof ik wel productief zou moeten zijn en geen tijd heb voor leuke dingen. Waar anderen dus klagen over quarantaine verveling, zou ik willen dat ik me kon vervelen. Mensen die heel Netflix hebben uit gekeken, ik zou willen dat ik tijd had om te Netflixen.

Het zijn rare tijden. De coronacrisis is perfect schrijfvoer, waar ik zeker een spetterend vaarhaal over zou schrijven als laatste blog, als ik niet zou lijden aan coronamoeheid.