Schermtijd

Dagelijks word ik in mijn rondje apps checken meerdere malen geconfronteerd met mijn schermtijd. Om de continue informatiestroom die van mijn smartphone uitgaat enigszins te beperken, probeer ik de tijd te verminderen die ik starend naar mijn scherm doorbreng met als eerste stap het in kaart brengen van mijn schermtijd.

De aanvoer van prikkels vanuit de telefoon levert mij, en met mij waarschijnlijk vele anderen, namelijk stress en afleiding op. Vrije tijd, bedoeld voor ontspanning, gaat verloren aan een telefoon die door continue beetjes dopamine, shotjes ‘gelukshormoon’, verslavend werkt, maar eerder leidt tot inspanning dan ontspanning. Denk aan het moment waarop er een rood bolletje bij de mail verschijnt en je je mail opent. Hoewel je nog genoeg andere taken te doen hebt, bevat de mail ook weer informatie waar je, al dan niet onbewust, wat mee moet. De to-do-lijst in je hoofd groeit aan en bezorgt je extra stress. Overmatig telefoongebruik kan zelfs leiden tot een slechtere slaapkwaliteit en depressie. Verschillende apps, je kunt je smartphone maar beter met zijn eigen wapens bestrijden, zijn er om de schermtijd in beeld te brengen of te reduceren. Zo kun je een bos laten groeien in je telefoonscherm, dat weer afgebroken wordt zodra je op je telefoon kijkt, wat effectief lijkt: niemand wil in deze tijd natuurlijk een virtueel gekapt bos op zijn geweten hebben.

Afgelopen week ontdekte ik zelf echter de beste methode om mijn schermtijd te verminderen. Het recept bestond uit een uur hardlopen door de stromende regen, luisterend naar een podcast met mijn telefoon in mijn hand. Dit resulteerde erin dat ik hem een paar dagen moest uitzetten om kortsluiting te voorkomen. Ik merkte het verschil: het gaf rust om niet bereikbaar te zijn en mijn mail checkte ik op de computer, wat ervoor zorgde dat ik dit alleen deed wanneer ik dit wilde. Daarnaast leek het veel logischer om even een boek te pakken en te lezen en ging ik ’s ochtends direct ontbijten in plaats van eerst alle berichten op mijn telefoon te lezen. Tegelijkertijd heb ik in die drie dagen niets belangrijks gemist en was ik daar ook niet mee bezig. Kortom, ik wilde dit doortrekken wanneer ik mijn smartphone weer aan zou zetten. Toch kwam de gewoonte weer bovendrijven, inmiddels met een weer opgedroogde telefoon. Ik las mijn whatsappjes, scrolde door Instagram en controleerde tot slot mijn schermtijd: alweer 1 uur en 7 minuten verder en mijn plan en rust waren in het water gevallen…