Dat eeuwige uiterlijk

We leven in een tijd waarin het uiterlijk er steeds meer toe lijkt te doen. Je hoeft de televisie maar aan te zetten of je wordt hier al mee geconfronteerd. Zo is er sinds kort de realityshow ‘Love Island’ waarin kandidaten opzoek gaan naar de ware liefde. Of de kandidaten een goede afspiegeling zijn van de Nederlandse en Vlaamse bevolking is nog maar de vraag. De helft van de kandidaten werkt in het dagelijks leven als model of heeft minimaal tweeduizend Instagramvolgers.

De rol van het uiterlijk doet er niet alleen toe op televisie, maar ook op datingapps als Tinder waar er geswiped wordt puur gebaseerd op looks, bij sollicitaties, want onderzoek wees uit dat aantrekkelijke mensen twintig procent meer kans hebben om uitgenodigd te worden en ga zo maar door met de voorbeelden waaruit blijkt dat onze hele maatschappij draait om de looks.

Ik denk dat het belangrijk is om je bewust te blijven van het feit dat uiterlijk niet alles is en het leven een stuk leuker is als je je niet te druk maakt om een vetrolletje meer of minder, een scheve neus of platte billen. Je ziet eruit zoals je eruitziet en daar kan je maar beter tevreden mee zijn.

Tegenwoordig kan je natuurlijk een heleboel sleutelen aan je gezicht en lichaam, maar de vraag is of je eigen onzekerheid hier ook mee verdwijnt. Na dat spuitje in je lippen of de siliconen in je borsten, is er dan niet weer iets anders wat je graag zou willen veranderen? Ga je ooit 100% tevreden zijn?

Mij valt het op dat er om mij heen zoveel waarde gehecht wordt aan hoe iemand eruitziet. Ik zie mensen op straat soms lachen als iemand met een apart uiterlijk kenmerk voorbijloopt, ik hoor jonge meisjes klagen over rimpeltjes en lees soms reacties op Instagram als ‘plank’ of ‘geen kont’ onder foto’s van vrouwen.

Ik vind het jammer dat door de huidige maatschappij waarin uiterlijk zo’n grote rol speelt en waar sociale media natuurlijk ook een groot onderdeel in spelen, we soms vergeten dat we allemaal wel iets hebben waar we minder blij mee zijn. De een heeft grote voeten, de ander een dunne bovenlip en weer iemand anders is niet tevreden over zijn postuur. Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen hun onzekerheden durven te accepteren en de focus gaan leggen op dingen waar ze wél blij mee zijn. Dat er in televisieshows ook mensen te zien zijn met flaporen, een maatje meer of een hazenlip. Dat mensen tevreden in de spiegel kunnen kijken en dit ook uit durven te spreken.