Keuzestress in de trein

Barbara van der Steen 17 mei 2019

Vandaag gaat het in mijn werk en leven over keuzes maken. Ik bereid een avond voor met twintigers en dertigers die last hebben van keuzestress. Ze hebben me als ‘deskundige’ (sociaal psycholoog) gevraagd hier iets over te komen vertellen.

Zoals altijd in mijn werk dringt het thema zich stiekem ook aan mij op. Heb ik als veertiger eigenlijk ook last van keuzestress? Mijn eerste ingeving is van niet. Nee, dat is iets voor de nieuwe generatie. Bovendien is dat gerelateerd aan de levensfase van jonge honden. Daar ben ik toch aan voorbij?

Terwijl ik mijn verhaal voorbereid, begint de ene keuze na de andere mij af te leiden: Auto-of trein? Thuis eten of onderweg wat kopen? Die mooie maar ongemakkelijke schoenen aan of mijn gympen? Terwijl ik wijze lessen opschrijf voor mijn verhaal die avond slinger ik heen en weer zonder echt te kiezen.

Dan zie ik de tijd. Oeps, vijf uur. Nu moet ik in beweging komen. Wil ik de trein halen, dan moet ik me nu omkleden en hup lopen. De keuze is blijkbaar opeens gemaakt. Onder druk wordt alles vloeibaar. Tas pakken, de mooie schoenen aan en gaan!

Door het zonnetje loop ik op een drafje naar de trein, op weg naar Amsterdam. Heerlijk, wat is dit een goede keuze. Ik voel me vrij en bedenk tientallen dingen die ik in de trein kan doen (wat in de auto nooit had gekund, wat een goede keuze!).

Zeven uur. De bijeenkomst begint en bruist van energie. Een zaal vol jonge mensen die wat willen. Heerlijk!

Na afloop volgt het ‘drama’-deel van de avond. Het gaat natuurlijk nooit helemaal zoals je van tevoren bedenkt. Ajax is landskampioen en de trams worden omgeleid. Ik zwerf door Amsterdam, op zoek naar een manier om bij het station te komen. Het proces van herwaarderen van keuzes dendert op de achtergrond. Had ik toch de auto moeten nemen? Dan was ik nu al thuis geweest! Ik vergeet prompt de overwegingen van parkeergeld, files op de heenweg en het gemis van ‘van alles kunnen doen in de trein’.

Ondertussen praat ik wat de tramchauffeur over chaos in Amsterdam. Ik pik de prachtige Noord-Zuid-lijn mee en voel de pijn in mijn voeten aanzwellen als ik uiteindelijk van het station naar huis strompel. De volgende keuze is snel gemaakt. Zodra ik thuis ben, gaan deze schoenen uit en ga ik lekker slapen.