Ziek van consumptie

Ik kom er eigenlijk liever niet, het ziekenhuis. Hoewel er vele levens worden gered, heeft het toch iets melancholisch, gezien er tegelijkertijd ook veel mensen juist hun laatste adem uitblazen. Een paar weken geleden was ik er dan toch, om bloed te laten prikken. Daarna besloot ik in het restaurant een ‘gezonde lunch’ te halen, dat zou op een plek als het ziekenhuis toch niet zo moeilijk moeten zijn. Zou je denken.

Wat precies als een gezonde keuze wordt gezien, is vrij discutabel, zeker in onze huidige maatschappij. We worden volgegooid met voedselhypes en inzichten van health goeroes die alle kanten opgaan en elkaar vaak zelfs tegenspreken. En zelfs in de wetenschap blijft het kopje ‘gezond’ nogal omstreden. Toch denk ik dat de meeste mensen het met mij eens zullen zijn, dat een stuk taart, saucijzenbroodje of portie patat nou niet per se onder dit kopje vallen.

Verbazingwekkend genoeg bestond het assortiment van het ziekenhuis-restaurant voornamelijk juist wel uit dergelijke producten. Bovendien stonden ze ook nog eens vol in het zicht. Sterker nog, je móést erlangs om bij de kassa te kunnen komen. Wie een bewuste keuze wilde maken, moest daarentegen echt zijn best doen. Er stond een karig schaaltje fruit in een hoek, achterin bevond zich een beperkte saladebar en er was soep, maar dit alles niet bepaald in het zicht.

Obesitas, of laat staan overgewicht, is een groot maatschappelijk probleem – de helft van de Nederlanders is te dik. Dit is deels aan de mensen zelf te wijten, zij maken immers zelf de keuze bepaalde producten wel of niet te nuttigen. Anderzijds maakt de voedselindustrie ons gek met al haar trucjes en verleidingen, dit alles niet ingesteld op het verbeteren van de gezondheid, maar eerder uit op zoveel mogelijk omzet en consumptie. Met extra gewicht en de negatieve effecten die het hebben van overgewicht met zich meebrengen, er gratis bij.

Ik wil het hebben van overgewicht niet volledig buiten onszelf plaatsen, een gezonde leefstijl begint natuurlijk bij jezelf. Wel vraag ik mij het volgende af: Hoe kunnen wij als maatschappij verwachten dat mensen hierin daadwerkelijk succesvol zullen zijn, als zelfs het ziekenhuis – de plek waar men komt om te genezen, weer gezond te worden – ons niet eens het goede voorbeeld geeft?