Papierverspilling

De tv-gids puilt uit, maar goede programma’s worden niet meer gemaakt. Oké, er zijn een paar uitzonderingen. De colleges van Robbert Dijkgraaf, Zondag met Lubach, Nieuwsuur. Dan heb je het wel gehad.

Er is vooral overvloed. Overvloed aan troep waar niemand op zit te wachten. Hoeveel programma’s gaan er nog komen met vier juryleden naast elkaar? Stuk of honderd gok ik? Vroeger had je Idols. Vroeger, ja. Het jaar 2003. Zestien jaar geleden. Toen was dat concept vernieuwend. Kon je op zaterdagavond lachen om de gezichtsuitdrukking van Jerney Kaagman. Nu moet je je best doen om de slappe aftreksels te ontwijken.

Mensen met schulden doen het tegenwoordig ook goed. Dan mogen ze een weekje ruilen met een rijk gezin. Zodat we allemaal zien hoe groot de verschillen zijn. Alsof we dat niet wisten. Het is puur leedvermaak. Alleen niemand die het toegeeft. Nee, de programmamakers strooien met termen als ‘maatschappelijk verantwoordelijk’ en ‘integratie-bevorderend’. Houd toch op. Commercie en verantwoordelijkheid gaan niet samen. Mensen zien vooral graag hoe de buurman onderuit gaat. Daarom scoort die hulptelevisie als een tierelier.

Kijk naar Ik Vertrek. Je wil toch niet dat iemand in no time een perfect kasteel uit de grond stampt in Zuid-Frankrijk? Nee, dat wil je niet. Gesprongen waterleidingen, financieringen die niet rond komen. De zoveelste moeizame overheidsinstantie die geen vergunning afgeeft; dát willen we zien. Dan kunnen we ons leven in perspectief plaatsen. Dan blijkt weer dat je je saaie kantoorbaan toch maar beter niet op kunt zeggen. Voorlopig zijn we wel even zoet met dit format. De ijdelheid regeert. Zolang dat zo blijft, zullen al die programma’s over mislukkingen succesvol zijn. De originaliteit is er al lang vanaf.

Kom eens met iets nieuws! Niet de zoveelste datingshow op een tropisch eiland. Niet de zoveelste ruilweek met pubers of bijstandsgerechtigden. Iets nieuws! Ik hoef niet te zien dat een presentator cornflakes durft te eten in een TBS-kliniek. Ik wil geen afvalrace met uitgerangeerde BN’ers, geen volkszanger die tienduizend kilometer verderop babi pangang bestelt. Aan al die zogenaamd creatieve programmamakers: bewijs eens dat de tv anno 2019 niet alleen maar is uitgevonden voor het achtuurjournaal. Of Netflix. Bewijs dat er meer interessants te maken is. Zoals de colleges van Robbert Dijkgraaf, Zondag met Lubach en Nieuwsuur. Er moet toch meer zijn? De huidige tv-gids puilt uit en momenteel is dat niets anders dan papierverspilling.