Juf Joke (wordt verwend)

De kindjes waren nog niet vergeten wat er was gebeurd. De deur van kantoor stond open en nieuwsgierig keek een kleine dreumes naar de lege plek van Frank.
‘Bent U nou de ALLERHÓÓGSTE baas?’, vroeg hij.
‘Nee hoor’, antwoordde ik, ‘ik help alleen maar.’
Hij keek ernstig, knikte en zei beslist: ‘Dan bent u STAGIAIRE!’  en liep weg. Mij met open mond achterlatend.
Soms zag ik al in de hal aan hun snoetjes dat ze iets kwijt moesten. Zo hoorde ik: ‘Ben jij nou helemaal alleen?’ en ‘Zielig hoor, dat je man dood is.’ Zo lief!

Tegen kerst ging zachtjes de deur open en drie meisjes hielden elkaar vast en zongen zenuwachtig een liedje voor me. Ik draaide mijn stoel en luisterde ontroerd. Een brok in mijn keel bleef me plagen, toen ik de kindjes vertelde hoe mooi ik het vond. Ze keken me vragend aan. Er…werd nog iets van mij verwacht, begreep ik. Misschien kwam het omdat ik zo druk was geweest, maar ik kon niets anders bedenken dan ze nogmaals uitvoerig te prijzen.

Ook nu verroerden ze geen vin. Net toen ik me ongemakkelijk begon te voelen, dacht ik aan de stickers. Ik kon opgelucht ademhalen. Ineens hadden ze alleen maar aandacht voor wat Juf Joke te bieden had. Eén van hen vond een paardje met gekleurde glitters. De anderen twijfelden tussen beertjes en poesjes. Ik plakte hun stickers op mooie rode kaartjes en zag ze blij vertrekken.

Juf Joke had ervan geleerd. Zó hoor je dus zangers van ‘formaat’ een triomfale aftocht te geven!

De avondvierdaagse brak aan en ik ontving een telefoontje van één van de ouders, of ik, na afloop, wilde helpen met het uitdelen van ijsjes. Dat deed ik maar al te graag.
Zo zielig dat Nisa ziek werd! Zij kon de avondvierdaagse niet af maken, maar was er bij de uitreiking van de medailles wel bij! Zij moest even huilen. Er werd meteen besloten om de volgende avondvierdaagse weer met de hele groep te lopen, zodat iedereen erbij was als ook zij haar medaille kreeg. Ik dacht alleen maar:…Wouw!…

Ik moest het nog wel zien gebeuren, want later bleek dat de kinderen naar verschillende scholen zouden gaan. Opeens werd ik ingesloten door de kinderen en de ouders en ik werd geëerd op het schoolplein met een speech als dank voor al het werk dat ik had verzet op hun school. Met een prachtige bos bloemen nam ik van afscheid van hen.

Joke van Zijl

Nb., een jaar later: na de avondvierdaagse kon Nisa trots haar medaille laten zien, want in míjn straat, voor míjn huisdeur, mocht ik weer ijsjes uitdelen aan de kinderen van de Jan Nieuwenhuyzenschool!