Ik ben een dier

Ik werk nu zo’n 2,5 jaar als vrijwilliger op een kinderboerderij. Wekelijks help ik de dierverzorgers een ochtend met dieren voeren, hokken en stallen uitmesten, poep scheppen in de weides en losse klusjes als hooibalen stapelen en voerbakjes schoonmaken. Heerlijk werk om te doen. Het is praktisch, nuttig, ik ben lekker lichamelijk bezig, in beweging en in de buitenlucht.

Gedurende het jaar zie ik de seizoenen voorbij komen en niets is zo mooi als in de winter de schapen met hun volle vacht met wol door de sneeuw te zien lopen. Vervolgens komen in het voorjaar de bomen weer tot leven en rennen lammetjes en kleine geitjes springend door de weide, wanneer ze voor het eerst naar buiten gaan. ‘s Zomers is het groener dan groen en een gezellige drukte in de naastgelegen speeltuin. Verspreid over het terrein zijn dan de prachtige, groenblauwe veren van de pauw te vinden, die hij hartje zomer altijd loslaat. En de herfst, daar is maar één woord voor: kleuren.

Iedere keer als ik daar kom, geniet ik weer van de bewoners en hun eigenaardigheden: het gezellige gepiep van de cavia’s, de rond schallerende kippen, de twee tevreden knorrende landvarkens liggend in hun hok, de kenmerkende roep van de pauw, oude poes Giechel die op haar vaste plek bij het raam lekker in d’r mand ligt en mijn persoonlijke favorieten: de geiten. Je hebt de rustige alles van een afstandje bekijkende landgeit Fokke, nieuwsgierige ondeugende Pien en de niet stuk te krijgen oude dame Pinkelot.

Hoe je over dieren kunt zeggen dat het net mensen zijn, realiseer ik me dat het andersom nog meer waar is. Ik ben een dier. Of ik nou naar de dieren kijk op de kinderboerderij, een natuurdocumentaire op tv of naar mijn eigen huisdieren, ik voel zo veel herkenning als ik zie waar zij zich de hele dag mee bezighouden. Want dat zijn de dingen, die ik zelf ook het liefste doe: eten, slapen, seks, buiten zijn en met andere dieren (of mensen) zijn.

We zijn allemaal dieren. Overleven en voortplanten is uiteindelijk toch wat alle levende wezens op aarde als doel hebben? Het enige verschil tussen mij en Pien de geit is dat ik als mensdier, die grote hersenen heb waar ik veel te veel mee nadenk. Toegegeven, met mijn hersenen bezig zijn is ook zeker iets wat ik graag doe. Maar gehoor geven aan het dier dat ik ben, doe ik nog veel liever.