Zwarte piet, de aardappel en de traan die ik liet

Monia Ouchani 19 nov 2018

Op daken schreeuwen monden die dit kinderfeest met haat slaan.

In schoenen stinkt de waarheid die als een zoete leugen smaakt.
Stout zijn is lief als kinderen onze aandacht trekken door hun tranen te drinken.

Na een slapeloze nacht huppelend je schoen verkennen en van blijheid een rondje dansen om je eigen as.

De kinderen van toen werden volwassen en verdelen Nederland in eenzame hokjes.
Racisme is een tegenargument dat mijn oor tot bloeden lekt, daarom veeg ik elk vooroordeel uit het leven met de roe.

De kinderen van vandaag zingen voor de verwarming, omdat de kachel de jaren ’80 een herinnering in onze jeugd brandt.
Babypoppen worden wiegend in slaap gezongen en auto’s vliegen door de bocht in een rechte lijn.

Naast het paard loopt een knecht en erop daar zit de goedheiligman die met angst deze onzekere tijd voorbij galoppeert.

Ik koop marsepein in de vorm van een varken die ik halal slacht.
Cultuur kent feesten en gebruiken die vraagtekens en afschuw bij anderen tekenen.

Het anker zakt en het water klapt, de stoomboot arriveert en het gezeik druppelt langs de kade.

De voors en tegens, boos en blij..reizigers die vanuit Turkije via Spanje aankwamen bij jou en mij.

Agenten in burger kleuren de veiligheid blauw en de burgemeester draagt symbolisch het verbond van de stad om zijn nek.
Door de bomen schijnt de maan en door de schoorsteen klinkt een lief lied.

Ik droom tekeningen die kinderwensen in de mooiste kleurtjes schetsen en ik rook een chocoladesigaret die mijn dieet naar de volgende maand blaast.

Suprises worden uitgepakt op een avond waar een vriendschappelijke band met humor wordt gestrikt.

Volle zakken, lege handen, ik lees verlanglijstjes waarin de hebzucht en het verlangen winkels leegplunderen.

Munten rollen over mijn buik, vol schaamte negeren mijn ogen de pijn die vol afschuw de waarde van deze discussie peilt.
Leer je kinderen dat verdeeldheid een zonde is en dat ware liefde onder elke huidskleur streeft naar gelijkheid.

Ik doop het speculaas in mijn glas die ik slurpend leegdrink.
Ik ben Marokkaans met vleugje kaas, een volwassen kind, voor nu nog een stille hint..

Sint en piet, ik ben liever dan lief ♡ ik ben een schoenenfreak..dus ik trek jullie aandacht met een lange rij.

Mijn broer wekte mij lang geleden uit een diepe slaap door een aardappel te verstoppen in mijn winterlaars.
Ik geloofde in een sprookje, maar nu voelt het alsof een nachtmerrie de kranten openslaat.

Beste Sint, elk hart klopt dus wat is nou waar?