Sanitaire stop

Ik moet plassen. Shit! Dat vierde kopje koffie had ik dus toch niet moeten nemen. Preventief plassen heeft blijkbaar ook niet geholpen. In de treincoupé speur ik naar het verlossende pijltje met daarbij de letters WC. Ik zie het zo gauw niet. Hou ik het nog vol? Ik check de reisplanner: nog ruim een uur naar Amersfoort. Moet lukken.
Ik heb er altijd zo’n hekel aan om in de trein het toilet te bezoeken. Alleen als de nood erg hoog is kan ik me over die weerzin heen zetten. Zouden meer mensen daar last van hebben? Al die ogen die je aanstaren terwijl je zwabberend door de slingerende wagon je een weg baant naar het meest onfrisse compartiment? Wat is daar eigenlijk erg aan? We moeten toch allemaal naar de plee? Zelfs Koningin Máxima.
Het wordt nu wel erg nijpend, ik check nogmaals de reisplanner. Misschien kan ik op station Amersfoort….? Nee, ik heb daar vijf minuten overstaptijd en met mijn kippige oriëntatie vermogen heb ik die volle vijf minuten nodig om de juiste bushalte te vinden. En te laat komen vind ik nog erger.
Ik kijk eens om me heen, het is trouwens wel lekker stil, dat heb je niet vaak in de stiltecoupé. In mijn hoofd is het echter een drukte van belang en ik nader het punt van no-return.
Kom op zeg, spreek ik mezelf inwendig toe, vooruit met de geit! In de wetenschap dat ik nog minstens veertig minuten te gaan heb pak ik zuchtend mijn tas en sta op. Nu zie ik de WC-aanduiding wel. Mensen kijken op van hun schermpjes als ik voorbij zwalk. Gelukkig hoef ik niet de hele trein door en staat de wc-deur al uitnodigend open. Het stinkt er niet eens, ook al kleven er diarree resten aan de roestvrijstalen pot. Ondanks even voorspoelen blijft de boel helaas plakken. Nu ik echter zover ben laat ik me nergens meer door weerhouden. Met één druk op de knop gaat de deur dicht en opgelucht ga ik zitten.
Na gedane zaken loop ik opgetogen terug naar mijn plekje. Iedereen kijkt naar me. Jammer dan!
Op station Amersfoort loop ik langs het stationstoilet. Er staat een rij van vier. Twee jongens herken ik, die zaten bij mij in de wagon. Schijtlijsters?
Bevrijd en mooi op tijd kom ik even later aan op mijn werkafspraak.