Ik ook met jou

Ze liet haar hoofd rusten op het kussen. Ik drukte mijn lippen op haar schouder en snuffelde in haar hals. ‘Ik ben blij met je,’ zei ze zacht en ze keek me aan met haar heldere bruine ogen. Het waren de woorden waarvan ik niet wist dat ik ze ooit wilde horen, maar toen zij ze uitsprak wist ik het wel. Ik mompelde wat terug als een kleuter die zijn naam moest zeggen in de kring op zijn eerste schooldag. Sukkel die ik ben…
Ik schrijf me de pleuris en ben altijd op zoek naar mooie teksten, maar mijn vriendin kreeg het voor elkaar om precies de goede zin gewoon te zeggen. ‘Ik ben verliefd op je,’ zou op de een of andere manier ongemakkelijk gevoeld hebben. ‘Ik vind je leuk,’ zou de lading niet gedekt hebben en ‘ik hou van je,’ was te vroeg geweest. De woorden waren niet alleen goed gekozen, maar paste ook perfect in het moment en mijn vriendin sprak ze kalm uit alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Dat was het voor haar niet, dat weet ik, maar toch klonk het gemakkelijk en dat maakte het juist zo bijzonder.
‘Ik ben blij met je.’ De gehele dag liep ik ermee rond en naast dat ik er blij mee was ging ik steeds dieper over de zin nadenken. De conclusie: hopelijk worden deze woorden nog vaak uitgesproken want volgens mij is het de meest échte liefdesuiting die een mens kan doen. Tijd en ruimte zijn namelijk de dimensies die ons bij elkaar brengen, daardoor is het hier en nu het enige dat daadwerkelijk telt. Sommige mensen houden van iemand omdat ze vroeger op diegene verliefd waren, anderen hebben een relatie met iemand omdat ze hopen dat diegene nog gaat veranderen, maar mijn vriendin was blij met mij daar op dat moment. Natuurlijk zei ze dit naar aanleiding van onze eerste maanden samen, dat was de aanloop, maar met d’r hoofd op het kussen en mijn lippen op haar schouder besefte ze zich wat ze voelde en sprak ze zich uit. Het is nu natuurlijk aan mij om haar gevoel zo te houden. Laat ik daarom maar eens beginnen met fatsoenlijk te antwoorden: ‘ik ook met jou.’