Je ziet er spontaan uit.

Ik kan niet slapen..
Net als de rest van Nederland ga ik gebukt onder de aanhoudende hittegolf.
Als ik op mijn wekker kijk zie ik dat het 05.15 uur ‘s ochtends is. Ik heb de hoop op nachtrust inmiddels achter me gelaten aangezien mijn alarm over 15 minuten afgaat.
Voor de duidelijkheid, met het afgaan van mijn “alarm” bedoel ik niet het door mij ingestelde”Borderline” van Madonna op mijn telefoon, maar het gefluit van de vogels op mijn dak.
Het gefluit van mijn gevederde “vrienden” klinkt hard en enthousiast. Wat nou, de huis-, tuin-, en keukenvogels verdwijnen uit het straatbeeld?! Kom bij mij op het dak kijken Freek Vonk.. Deze vogels zijn absoluut alive and kicking!!
Terwijl ik opsta uit “de poel des verderfs” (lees mijn bed) en mijn trouwe bedpartners “Mus” en zijn vrouw “Kiet” een fijne dag wens, strompel ik naar beneden.
Het eerste wat ik doe is een ijsje uit de vriezer pakken.
Ja je leest het goed, ik pak een raket om 10 voor half 6 in de ochtend, en dat kan me niks schelen ook!
Ik ben überhaupt zielsgelukkig dat ik opsta, en niet mijn polsen heb doorgesneden gedurende de nacht.
Vanwaar die drama Hel? Ik hoor het je denken..
De drama is gebaseerd op mijn persoonlijke versie van Dante’s inferno.
Je moet weten.. Ik ben in de overgang. There I said it!
Niet alleen is de gevoelstemperatuur buiten mijn eigen lijf 6000 graden, moeder natuur gooit er nog eens 3000 graden lichaamstemperatuur bovenop.
IK GA KAPOT!!!
Drie espresso’s en een koude douche later, hijs ik mijzelf in mijn mantelpakje (van mijn baas moet ik dit aan, zèlfs met temperaturen gelijk de sahara!) en begeef ik mij naar het station.
Ondanks dat het 06.30 is, deelt de geel/blauwe organisatie mij mee, dat mijn trein vertraagd is. De wachttijd? Meer dan 30 minuten.
Terwijl ik opvlieger nummer 8976 probeer te negeren, besef ik dat ik nu al weet, dat ik te laat kom op mijn werk.
Ik snap dat liedje “Just another manic monday” van The Bangles meer en meer..