Liegen mag weer

43 euro stond er op de bekeuring, 3 kilometer per uur had ik te hard gereden. Als doodeerlijk burgermens betaal je dat dan maar moet dat eigenlijk wel. Kan ik niet gewoon zeggen dat ik niet in die auto reed, dat ik me dat in ieder geval niet kan herinneren. Ik hoor het steeds vaker van onze politici, mensen die het voorbeeld zouden moeten geven. Mijn moeder heeft me geleerd niet te liegen, zou de moeder van Mark Rutte dat vergeten zijn en mama Wiebes ook, dat lijkt me toch sterk. Al heb ik het idee dat Wiebes niet echt is, daar zit Kees van Kooten onder, dat kan niet anders. Als dat zo is, is het ook niet echt liegen wat hij doet. Ik denk dat ik ook weet waarom meneer Rutte dat doet. In het grote voorbeeldland Amerika is liegen gewoon geworden, de baas daar liegt dagelijks en iedereen lijkt dat prima te vinden. Ergens is dat een opluchting, weg met die grenzen van de waarheid, al die belemmeringen. Het is veel mooier als je kan zeggen wat je wilt, vrijheid van meningsuiting noemen veel mensen dat. Dit begrip wordt nogal eens alternatief gebruikt. Als je mensen tot op het bot toe beledigt schaar je dat gewoon onder de noemer vrijheid van meningsuiting. Marokkanen zijn geen ras dus van racistisch gedrag is geen sprake vond een bepaalde politicus na een bepaalde uitspraak. Andere politici zijn wat voorbarig wat betreft uitspraken of zijn bezig met alternatieve feiten waar ze dan weer geen herinneringen van hebben.” Ik heb de kamer goed geïnformeerd dat ik geen herinneringen heb aan memo’s” is een stuitende uitspraak van een altijd lachende premier terwijl zijn collega bezig is met het ‘Legalistisch zoeken naar antwoord’ en naderhand spreekt van inschattingsfouten. Politici bezigen hun eigen waarheid en die lijkt anders dan die van de gewone burgermens, dan die van ons. ik voelde me altijd schuldig als ik iets vertelde wat niet waar is maar dat hoeft helemaal niet, het is de ultieme vrijheid. In dat geval hoef ik niets te betalen want heb ik die bekeuring nooit gekregen althans, ik kan me er niets van herinneren. Mijn moeder is er al anderhalf jaar niet meer maar ik zie haar wel voor me nu, ze zegt niets en kijkt me alleen maar aan. Die blik van je moeder, volgens mij herkent iedereen dat wel, zelfs politici.