Hoe dom kun je zijn….alweer.

Regelmatig laat ik mij van mijn minder slimme kant zien. Zoals in de stad Groningen, waar ik mijn eerste eigen huisje had gekocht. Het was een leuke jaren ‘30 benedenwoning en ik voelde mij zo trots als een pauw. Er zaten zelfs twee schuurtjes bij, al vond ik dat wel wat apart. Één schuurtje was via de tuin te bereiken en de andere via de brandgang. Maar goed, wel handig natuurlijk want nu hoefde ik niet altijd door het huis om de fiets in de schuur te zetten, al zette ik de mijne meestal gewoon voor het huis. In diezelfde periode ontmoette ik een leuke jongen die een motor had. We werden een stel en ik opperde dat hij zijn motor wel in mijn schuur kon zetten, daar stond ie droog en veilig. Hoe handig zou het zijn als we van de twee kleine schuurtjes één grote zouden maken?! Met een ingang vanuit de tuin maar ook vanuit de brandgang. Mijn vriend vond het een geweldig idee en handig als hij is, ging hij meteen aan de slag. Helaas stond er nog een flinke berg rommel in het achterste schuurtje en ik verdacht diverse buren ervan hun troep hier gedumpt te hebben om niet naar het grof vuil te hoeven. Het slot was namelijk kapot dus iedereen kon zo in het schuurtje komen, hoog tijd om dit euvel meteen goed op te lossen. Mijn vriend sloopte de tussenmuur, bracht elektra aan en isoleerde ook meteen de muren. Er werd een goed slot aangeschaft, de schuur opnieuw in de verf gezet en toen de klus geklaard was stond daar een prachtige, ruime schuur waar de motor met gemak in kon. Alle rotzooi hadden we aan straat gezet en ik maakte er nog een foto van omdat het wel een erg hoog “familie Flodder-gehalte” had. Even verderop woonde een lesbisch stel dat kwam kijken naar de enigszins opvallende berg grof vuil en ik legde uit dat alles uit het achterste schuurtje kwam. De ene vrouw zei: ‘Wij hebben ook twee schuurtjes maar dat komt omdat wij de beneden- en de bovenwoning hebben gekocht.’ Plotseling kreeg ik een onheilspellend gevoel….. toen op hetzelfde moment de vuilniswagen stopte om alles in te laden. Ik duwde het nare gevoel snel weg en hoopte vurig dat ik het mis had. Diezelfde avond ging de deurbel en een keurige man stelde zich voor als de nieuwe eigenaar van de bovenwoning, deze was blijkbaar ook onlangs verkocht. Hij zei dat er een probleem was en dat hij zijn schuurtje niet meer in kon. Met het schaamrood op de kaken heb ik het hele verhaal uitgelegd en we hebben uiteraard alles moeten herstellen. Nog heel lang heb ik dit aan moeten horen…