De Collega

Simone Dekker 24 jun 2018

Toen ik een stille puber was dat een gesprek niet verder kon krijgen dan ‘ja, het gaat goed’ was jij degene die bleef doorpraten. Elke keer geïnteresseerder, terugkoppelend op wat ik de vorige keer had gezegd, wat mij liet blijken dat het er toe deed, mijn leven. Ik begon nu ook de gesprekken, elke keer als ik je zag. We moesten ook druk aan het werk, elke keer, maar jij vond altijd de tijd voor het gesprek. Ik was een harde werker, eentje die in stilte het werk volbracht en daarmee complimenten verdiende maar niet goed wist wat ik daar mee moest doen. Jij was de gezelliger werker, eentje die de complimenten gaf en iedereen thuis liet voelen op de plek waar ik me nu meer dat thuis voel, door jou. Opmerkingen zoals ‘wat ben je lekker eigenwijs geworden’ kwamen uit jouw mond. ‘Geleerd van de besten’ antwoordde ik dan met een glimlachje. Het is gek, hoe een grote impact jij op mij hebt gehad, de dingen die je mij hebt geleerd, ik weet niet eens of ik je wel een vriend kon noemen, maar je was misschien wel belangrijker dan alleen dat. Je was het meisje dat me de wereld kon laten vergeten, alle druk en alle zorgen, door alle gesprekken en plagerijtjes. Het is gek hoe iemand die je op het eerste gezicht slechts een collega noemt, zo een grote impact kon hebben in mijn groei. De groei tot het meisje die discussies wint en durft op te komen voor wat ik denk, dit komt door jou. Door jou ben ik lekker eigenwijs en misschien zelfs een flapuit geworden. Door jou durf ik de grapjes te maken die ik nu maak en de dingen te zeggen die ik nu zeg. Door jou ben ik gegroeid maar ik ben nog lang niet uitgegroeid en ik vind het jammer dat jij mij in deze groei niet meer kan bijstaan, de stille supporter, de toeschouwer tot het einde. Ik heb tranen voor je gelaten, tranen waarvan ik dacht dat ik ze niet mocht laten omdat je slechts een collega was, want de impact die jij op mij had, had ik waarschijnlijk niet op jou. Bedankt voor alles en hopelijk wist je dat je meer dan slechts een collega was voor de stille puber die het gesprek niet verder kon krijgen dan ‘ja, het gaat goed’.