Rembrandt & de CliniClown

De belangrijkste bladzijden van de Metro zijn sowieso de laatste twee. Een lezerscolumn met een terugkerend diepzinnig thema: “ik moet net iets langer wachten op mijn trein dan normaal”. En niet te vergeten de ingestuurde foto’s. Beteuterde gezichten versierd met kattenoren en een hondensnuit. De bijpassende omgekeerde smiley (lees huilie) als onderschrift maken het geheel af. Gedichten of een bloemlezing worden niet vaak geplaatst.

Nederland is geen land meer van poëzie. De lage landen romantiseren we op onze eigen manier. Iedereen pakt zijn telefoon als de zon opkomt door het vieze raam van de treincoupe. De buurvrouw kan hier geen genoeg van krijgen. De 37e foto van haar vers gepoederde gezicht wordt pas goedgekeurd. Nog geen minuut later verschijnt dit stilleven in haar eregalerij op Instagram. Een close-up van een CliniClown met als achtergrond een magisch rood weiland. Romantischer wordt het niet.

Soms staat er toch een parel tussen. Een slapende reiziger die door een paar pennenstrepen is vereeuwigd. Deze schetsen zijn de perfecte weerspiegeling van het treinleven. Rembrandt zelf had het niet beter gekund. Dus als je iemand naast je een schets ziet maken. Wacht rustig tot hij of zij klaar is. Vraag een handtekening en in welke Metro dit kunstwerk binnenkort wordt geëxposeerd.