Reizen zonder te bewijzen

Al drie maanden heb ik geen Metro meer gelezen. Überhaupt weet ik op dit moment nauwelijks waar het Nederlandse nieuws over gaat. Het enige wat ik weet is dat er een heerlijke Nederlandse nazomer heeft plaatsgevonden. Op social media heb ik honderden foto’s van zonnige terrasjes, zwoele zomeravonden en dagjes strand voorbij zien komen. Stuk voor stuk prachtige, vrolijke plaatjes.
Zelf heb ik niks hiervan mee gekregen. Ruim twee maanden ben ik onderweg voor een in totaal 9 maanden durende wereldreis. Elke dag is het genieten van andere culturen en kleurige marktjes. Om familie en vrienden mee te laten genieten, ben ik een Instagram account gestart. Elke dag een foto, zo was het idee. Twee weken geleden was ik op Cuba. Het bijhouden van een online fotodagboek ging hier niet lukken. Wifi is op Cuba maar op een aantal plekken te vinden en hiervoor heb je een internetkaart van 3 euro per uur nodig. Deze plekken waren lang niet altijd in de buurt en om nou veel geld uit te geven aan internet vond ik ook niet nodig. Sterker nog, het was heerlijk rustig. Ik kon niks uitzoeken over het beste hostel of over de bustijden, maar hé, zonder dit kwam ik er ook!

Nu ik sinds een week weer overal gratis wifi heb, merk ik dat ik soms gestrest raak. Om hoe laat gaat de bus? Is de volgende bestemming de moeite waard? Zal ik van tevoren een hostel boeken? Helaas begint ook de vermoeidheid van elke dag reizen toe te slaan. Het liefst zou ik binnenkort een paar weken aan het strand zitten. Lekker tot rust komen en een soort ‘thuis’ creëren. Dit zou wel betekenen dat ik andere plaatsen en landen moet overslaan, waarvan ik van tevoren heb gezegd deze te bezoeken. Het afstrepen van landen, vertellen hoeveel plekken je hebt gezien, foto’s online delen zodat iedereen het kan zien; het is zo belangrijk geworden in de huidige maatschappij om jezelf (op social media) te bewijzen. Helaas gaat dat bewijzen vaak ten koste van jezelf en je eigen geluk. Daarom zet ik de komende weken m’n internet uit en ga naar de plekken waar ik zèlf naartoe wil, voor de tijd dat ik er naartoe wil en waar ik geniet. Het is mijn wereldreis en niet de reis die je voor anderen maakt. En zonder internet kom ik ook wel op dat witte strand, met die verse kokosnoten en op de plekken waar ik wil zijn.