Stiekem verliefd

Stiekem gluur ik even opzij. Ze zit gebogen over haar werk, zoals altijd druk bezig. Haar lange blonde haar valt voorover, zodat ik haar gezicht niet kan zien. Maar zelfs een blik op dat haar bezorgt mij prettige kriebels. Ze is gewoon te leuk. Het blonde haar, de extreem blauwe ogen, haar karakter, haar lach, hoe ze ruikt. Mijn hart slaat al maanden haar naam. Voor mij is zij de definitie van perfect.

Haar hoofd gaat omhoog en ze kijkt mij recht aan. Ze glimlacht, waardoor mijn buikvlinders spontaan gaan fladderen. Mijn bloed voel ik vol naar mijn hoofd trekken en mijn oren beginnen te gloeien. Snel kijk ik of het iemand is opgevallen dat ik transformeerde in een overrijpe tomaat. Maar iedereen is gelukkig druk bezig. Ik dank God op mijn blote knieën dat ik omringd ben door overijverige mensen. Mijn hoofd buig ik naar beneden, subliem acterend dat ik zwaar aan het denken ben. Met alleen een kleine beweging van mijn ogen kijk ik nog een keer naar haar. Helaas, ze is weer verstopt achter haar blonde gordijntje. Het lot heeft bepaald dat ik steevast tegenover haar zit, wat elke dag op voorhand tot een amoureuze marteling maakt. Ieder ander had haar natuurlijk gewoon gevraagd of ze verkering wilde hebben, maar ik krijg al rode wangen als een meisje nog maar naar mij kijkt.

Aan het einde van de dag staat iedereen op, behalve ik. Ik weet even niet goed wat te doen. Tegenover mij staat ook ‘zij’ op. Als in een goedkope shampooreclame gooit ze met een sensuele beweging haar blonde lokken naar achteren. Even stopt de wereld met draaien. Maar op dit moment zijn wij ook alleen en is het nu of nooit. Ik loop naar haar toe en tik haar zachtjes op haar schouder. Ze draait zich om en kijkt mij vragend aan. Meteen voel ik mijn hoofd gloeien. ”M… m… mag ik je wat vragen?” hakkel ik. ”Ja natuurlijk, wat is er?” Ik haal dieper dan diep adem en gooi de vraag er uit op een manier waar Sanne Hans jaloers op zou zijn: ”W… w… wil… wil… je… ik bedoel… ik wil… wil jij m..m..m.. met mij verk… verkering?” ”Ja, dat wil ik wel” zegt ze, terwijl haar glimlach zorgt dat mijn hart bijna via mijn keel naar buiten springt. Ze kust me, op mijn wang. En even, heel even ben ik de gelukkigste jongen van de hele kleuterschool.

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl