onze tijd

Tijd…
We proberen erop te jagen,
het te vangen,
en door middel van nieuwe technologie te temmen.
Mensen denken tijdloos te zijn.
Maar in feite baren we grijze haren,
en voeden onszelf met de illusie dat we de tijd kunnen misleiden.
Door de plooien van onze rimpels glad te strijken.
En Superfood te eten, alsof ons lichaam niet anders gewend is.
We willen onszelf detoxen van de realiteit.
Maar ondertussen verkreukelen we familiebanden, isoleren vriendschappen,
door ons te te verschuilen achter de tralies van mobiele telefoons.
En door alleen met de toekomst te willen skypen.
Momenten die gekoesterd willen worden, wachten geduldig af, als geraniums achter de ramen.
Totdat besef arriveert.
De handen van de tijd vullen onze zandlopers veel te snel.
Momenten die we willen vasthouden, worden te haastig volwassenen.
En verdwijnen zonder afscheid te nemen.
Je vindt ze terug in iedere melodie.
Alleen het refrein wordt steeds anders gezongen.
Er wordt gezegd : “het leven is veel te kort.”
Daarom vertrappen we seconden met de onderkant van onze sneakers.
Om zo de minuten in te halen, die aan ons voorbij gaan.
Maar het maakt niet uit in welke versnelling, of hoe hard je gast.
De tijd schakelt vanzelf.
Want het heeft ons in de houdgreep.
En laat pas los op het moment, dat we niet meer kunnen ademen.
Dan verstikt het alle levenslust.
en laat ons achter met meer verdriet, dan dat er armen zijn om te troosten.
Er zijn dagen dat je niet vooruitkomt.
Dan staan je gedachten in de file, of parkeren langs de weg.
Maar het kan ook jouw hand vastpakken.
En onafgebroken glimlachen planten, om uiteindelijk tevredenheid te oogsten
Het is net als een regendruppel…
“op het moment dat je je realiseert dat je het niet kan vasthouden,
glijdt het weg tussen je vingers.”
Niemand kan eraan ontsnappen,
verstoppen,of onderduiken voor de ademhaling die we moeten afstaan.
Het kloppen en tikken van onze hartslag, is als een gps,die ons telkens weer traceert.