Wat een zorg

Als hij niet meer regelmatig belt weet ik dat het beest van verslaving hem weer in zijn macht heeft. Hij heeft een goed hart maar het beest maakt van hem een naar, manipulatief mens dat exact weet wat hij moet doen om iedereen voor zijn kar te spannen. Instanties worden meesterlijk bespeelt en dankzij de wet op de privacy loopt ieder op zijn eigen manier stuk in het prettig sociale van zijn karakter. Hij grossiert in behandelaars, van verslavingszorg, agressiezorg tot aan alle sociale bijstand die je kunt wensen. Schrijnend hoe al deze zorgverleners druk kunnen zijn met hun patiënt terwijl ze allemaal een ander plan trekken en deze niet delen. De wet op de privacy zorgt er namelijk voor dat alleen met zijn toestemming informatie over hem gedeeld mag worden, dus dat maakt ze kwetsbaar voor tegen elkaar uitspelen. Daarnaast lijkt hij een gave te hebben om van alle sociale vangnetten gebruik te kunnen maken. Huurtoeslag, zorgtoeslag het kan niet op. Het geld wat hij krijgt gaat vervolgens weer naar de verslaving waardoor een schuldenberg ontstaat die niet te overzien is. Waarop natuurlijk weer meer zorgverleners worden ingezet om te helpen met schulden.
Wat ik lastig vind ik is dat hij zelf de keuze heeft gemaakt om van zijn leven een puinhoop te maken en niets zelf doet om het te verbeteren. Nu heb ik ook een buurvrouw die een spierziekte heeft. Zij moet minder werken om nog een beetje te kunnen leven, maar wordt niet genoeg afgekeurd om voldoende inkomsten te houden om rond te komen. Zij kiest er voor om in stilte te lijden en verder te werken. Daar wordt ik verdrietig van, zij wil werken maar kan niet en er is geen hulp, hij is jong, wil niet werken en iedereen loopt voor hem.
Ik heb inmiddels mijn laatste wapen ingezet, het contact is verbroken. Hij was psychotisch maar ook die kans voor gedwongen behandeling is niet benut door instanties en ik heb me gerealiseerd dat ik hem niet beter kan maken en hij aan mij nog iemand had die hij voor zich in kon zetten. Wat er nu nog rest is schaamte en angst. Schaamte voor zijn grootverbruik zorg en sociale middelen en angst dat hij de volgende krantenkop wordt. In de staat waar hij soms in verkeert is hij een gevaar, voor de samenleving en zichzelf, maar blijkbaar kan dat in Nederland.