Van Afrika tot in Amerika

Sommige mensen beweren dat ze volwassen zijn geworden. Ze zeggen dat ze hun kindertijd zijn ontgroeid en dat ze deze achter hun hebben gelaten. Ze zeggen dat ze nu alleen nog maar met het heden en toekomst bezig zijn.

Ik kan je vertellen: deze mensen liegen. Allemaal.
Je volwassen gedragen, oké, maar beweren dat je je kindertijd volledig achter je hebt gelaten… Dat is onmogelijk!
Iedereen heeft stiekem nog steeds een zwak voor de helden uit zijn of haar kindertijd. Vraag je vader maar eens naar Pietje Puk en hij zal je trots zijn hele verzameling laten zien, die hij boven op zolder al tientallen jaren bewaart. Noem maar eens een titel van een versje van Annie M.G. Schmidt en je moeder zal hem meteen foutloos opnoemen, inclusief bijpassende gebaren en stemmetjes. Kijk maar eens onder het bed van je grote broer en je zult een hele collectie oude Donald Ducks vinden, aan elkaar geplakt met plakband door het vele lezen. En app je zus maar eens of ze samen met jou een keer een Disney film wil kijken en ze staat vanavond nog op de stoep. Tentamenweek of niet.
En ga het ook maar eens bij jezelf na en wees maar eens heel eerlijk. Toen jij vrijdag je vrienden afbelde en toen je zei dat je niet mee ging stappen omdat je je niet zo lekker voelden, heeft het er toevallig niet mee te maken dat het vrijdagavond de finale van K3 zoekt K3 was?
Want hoe stoer en volwassen we ons ook voordoen, op het moment dat we Oya Lélé, Hey Mama of Alle Kleuren horen, kunnen we niet meer stil op de bank blijven zitten. De een zingt de liedjes zachtjes mee in zijn hoofd. Anderen, die wat stoerder zijn, doen dit hardop en dansen mee met de kandidates op tv. En dan is er ook nog een laatste groep mensen. Dit zijn de mensen op wie we stiekem allemaal jaloers zijn. Deze mensen komen er gewoon eerlijk vooruit dat ze nog steeds een zwak hebben voor hun jeugdhelden. Zij hebben nog steeds kinderen voor kinderen, het junior songfestival en Samson en Gert op hun iPod staan. Zij geven zich gewoon op voor K3 zoekt K3. Dit zijn de Josjes, Klaasjes, Marthes en Hannes van de samenleving. Zij doen wat we eigenlijk allemaal wel willen doen: zonder schaamte ervoor uitkomen dat we nog niet helemaal afscheid van onze kindertijd hebben genomen en de kans grijpen om je jeugddromen waar te maken. En dat wil toch eigenlijk iedereen, op de hele wereld. Van Afrika tot in Amerika, en van op de Himalaya tot in de woestijn!