Inhaalrace

In de nasleep van de bloedige aanslagen in Parijs en Beiroet is het zaak om niet te wijken voor terreur. Daar is iedereen het wel over eens. In deze strijd moeten we echter vaststellen dat de terreur momenteel wel op een ruime voorsprong staat. Het werd deze week al snel 1-0 voor de slechteriken, toen de wedstrijd tussen België en Spanje werd afgelast. Het werd dinsdagavond 2-0 toen enkele Turkse fans de minuut stilte ter nagedachtenis voor de slachtoffers in Parijs verstoorden voor aanvang van de wedstrijd Turkije-Griekenland. Niet lang daarna werd het zelfs 3-0. De oefenwedstrijd Duitsland-Nederland in Hannover ging niet door. Het stadion zat , vergeef me de woordkeuze, nog niet bomvol, maar er was een tip dat er mogelijk een bom aanwezig was in de Duitse stad. Het stadion werd snel ontruimd. Later die avond waren er nog enkele aanslagen in Maribor tijdens de play-off wedstrijd Slovenië-Oekraïne, maar dat ging voornamelijk om wilde tackles op enkels en achillespezen. Deze “treffer” werd dus afgekeurd. Deed de Westerse beschaving dan niets terug? Ja zeker wel! Er was voor het begin van de wedstrijd Engeland-Frankrijk een prachtig moment op Wembley, waar “La Marsailleise” als eerbetoon door ca. 80.000 mensen uit volle borst werd meegezongen. Daarna was er nog een oorverdovende minuut stilte, zoals het hoort. In Parijs ging het concert van Simply Red in Le Zenith “gewoon” door. Alle bezoekers werden wel uitgebreid gefouilleerd, maar niemand die daar een probleem van maakte. Verder is besloten dat het EK voetbal in 2016 vooralsnog gewoon in Frankrijk gespeeld gaat worden en blijft de kandidatuur voor de Olympische Spelen in Parijs overeind. Maar toch overheerst het gevoel dat we voorlopig op achterstand staan in onze strijd om niet te wijken voor terreur. En dat is best logisch, zo kort na die rampzalige avond in de Franse hoofdstad. We kunnen geen enkel risico nemen en elk verdacht pakketje of elke melding van mogelijk onheil zal voorlopig een desastreuze uitwerking hebben op ons normale leven. Maar de strijd is nog niet gelopen! Ik heb er alle vertrouwen in dat “we” in staat zijn tot een inhaalrace en dat “we” uiteindelijk als winnaar uit de bus komen. Maar dat kan alleen als we met z’n allen een team vormen en waar het kan gewoon onze dingen blijven doen. Ik wens iedereen veel wijsheid en sterkte toe in deze strijd. It ain’t over ‘till it’s over!