Herfstspoor

Column herfstspoor

De herfst is al ruim een maand oud. De laag bladeren op het trottoir waarover ik dagelijks loop, wordt op een bepaalde plek alsmaar dikker. De eikels op dit pad, vormden een paar weken, wegrollend onder mijn voeten, een beetje een obstakel, alhoewel ik ook weer genoot als een kind van dit roetsjend gevoel onder mijn voeten en het knappend geluid van brekende eikels. Nu is het weer veilig, de eikels zijn door vele voeten platgetreden. De rest van het trottoir wordt bijna dagelijks schoongeveegd door ijverige aanwonenden. Ook dat kan ik waarderen, maar toch, dat stukje stoep vol bladeren en eikels, ik geniet ervan, totdat het door harde storm weggeblazen zal zijn en het winter wordt.

Dikke laag herfstblad
vermengd met ronde eikels
knap platgetreden

Vanmorgen heb ik het bebladerde stukje stoep weer bedwongen, op weg naar het station. Reizend door ons keurig opgeruimde en geordende land, dwalen mijn gedachten af naar mijn kennismaking met het West-Afrikaanse Ouagadougou, zo’n 15 jaar geleden. Het stadsgezicht zo anders dan wat ik tot op dat moment gezien had, de doorgaande wegen in de stad vol gestouwd met houten stalletjes met daarbovenop een provisorisch dak van een paar golfplaten. Allerlei spullen, bedekt onder een rode laag zandstof, worden er aangeboden, door mensen in kleurige gewaden. Een vrouw met een flinke lading op haar hoofd, stopt bij een kraampje met sieraden. Zonder het gewicht van haar hoofd te nemen past ze een paar kralenkettinkjes waarbij ze zich goedkeurend draait voor het gebroken spiegeltje. Voor wie wil ze zich mooi maken?

Het leven vieren
kleurige kralen rijgen
echte levenskunst

Het ratelend geluid van de Sprinter brengt me weer in het nu, het Hollandse landschap raast aan mijn raampje voorbij. Bomen sommige al kaal, andere nog met hun herfstjas aan. Wat eendjes in een sloot. De omroepster doorsnijdt mijn gedachten. We hebben 5 minuten vertraging door gladheid op het spoor. We stoppen op een vrij leeg, verregend stationnetje. De rust wordt verstoord door een paar pratende passagiers. Een alcohollucht dringt mijn neus binnen. En weer door, door grazige weilanden, onder ontelbare viaducten door, naar mijn einddoel.

Industrie en groen
wisselende contrasten
Hollandse treinreis