Tante Betje heeft lef

Je moet wel heel veel lef hebben, om voor je mening uit te komen en deze met verve te verdedigen of door je acties te laten zien, dat je het niet eens bent met een bepaald beleid, terwijl je weet dat je hiermee het risico loopt om de dood te vinden.

In de maand mei herdenken we het einde van de Tweede Wereldoorlog en iedereen die ten gevolge van de oorlog is omgekomen. In het bijzonder mogen we die mannen en vrouwen eren die door actief verzet te plegen, mensen hebben gered van de dood. Zij hielpen mensen die gezocht werden door de bezetter of vervolgd, zoals de Joden, door ze te laten onderduiken. Ondanks dat de Tweede Wereldoorlog langer achter ons ligt en degenen die deze oorlog bewust hebben meegemaakt, oud zijn, is het goed om af en toe stil te staan bij mensen die een daad hebben gesteld. Wellicht kunnen ze dienen als inspiratie voor nieuwe helden. Het is dan ook goed om mensen te eren, die een kleine of grote heldendaad hebben verricht. Wie het lef heeft om in een rivier te springen om een klein meisje te redden, die dreigt te verdrinken, mag in het zonnetje gezet worden. Dat geldt ook voor de persoon die het opneemt tegen pesters of een brandweerman die zijn leven waagt om iemand uit een brandend huis te redden.

Het is dit jaar, 70 jaar geleden dat een van deze verzetshelden zijn lef met de dood moest bekopen. Walraven van Hall pleegde in 1944 samen met zijn broer de grootste bankfraude uit de Nederlandse geschiedenis door vervalste schatkistpapieren om te ruilen, dit onder het oog van de Nazi’s. De operatie heette Tante Betje en leverde 50 miljoen gulden op. Dit astronomische bedrag diende om het verzetswerk voort te zetten. Onderduikers kosten geld, want ze hebben eten en kleding nodig, de illegale pers moet gefinancierd worden etc. Walraven was bankier en in die hoedanigheid kon hij zich vaak vertonen op de beursvloer. Door charme, humor en overredingskracht te gebruiken weet hij anderen voor zich in te winnen en slaagt hij erin hun hulp te krijgen.
Helaas wordt Walraven door verraad gearresteerd en gevangen gezet in de Weteringschans te Amsterdam. Op 12 februari 1945 wordt hij gefusilleerd door de bezetter, als represaille voor de moord op een Duitse militair. Hij liet een vrouw en 3 kinderen achter.