Ongetitel

Vreselijk, als mensen hun zinnen niet. Schrik! Wat krijgen we nou? Dit hoort niet zo te beginnen. Fout! Opnieuw. Tot dat het goed is.
Waarom is de mens zo gedreven door perfectie en dat altijd alles goed moet gaan? Jammerlijk genoeg ben ik ook zo’n persoon die het liefst geen fouten maakt. Realistisch? Absoluut niet, denk ik.
Tegenwoordig moet je in 4 jaar afstuderen, minstens achten halen en je moet doen zoals de rest van de mensheid in de maatschappij, en zo kan ik nog een heel boek schrijven. Over prestatiedruk gesproken…
Aan de andere kant, stel je komt op school aan met een halve presentatie. Niemand die dan je verhaal begrijpt. Wat ik erger vind, is dat je dan snel de stempel ‘lui’ krijgt. Terwijl je enorm hebt geploeterd om een halve presentatie bij elkaar te krijgen. Of misschien was je bang om fouten te maken?
Faalangst draag je altijd met je mee. Nog steeds ben ik bang om af te gaan tijdens een presentatie.
‘Besmeur deze pagina met koffiedrap.’ ‘Neem dit boek mee in de douche.’ Voorbeelden uit ‘Wreck this journal’ van Keri Smith. Laat je eens niet leiden door je controlfreakerigheid, en laat die perfectie maar los. Ik raad het aan. Want de belangrijkste les die ik ken: “Mensen maken fouten en fouten maken mensen.” Zelfs jij.