Loesje

Ik sla de metro op en zie het thema Lef. Het stemt mij tot nadenken.

Leven is het meervoud van Lef, schreef Loesje eens. Prachtig vond ik dat!
Want lef betekent eigenlijk: het nemen van risico’s. En risico’s kunnen, zoals iedereen weet, twee kanten op: de goede en de foute.
Denk aan die parachute sprong met hoogte vrees. Naast die enorme overdosis adrenaline achteraf is er een reële kans dat je je ledematen hebt bezeerd, gebroken of verloren.

Maar denk aan de andere kant eens aan die te hoog gegrepen baan waar je toch op solliciteert.. en aangenomen wordt! Winst: kortstondige adrenaline én waarschijnlijk een mooie toekomst in het verschiet.

En wat denk je van bijvoorbeeld een baan bij de brandweer? Wat een lef om zo dichtbij het gevaar te komen en wat een sensatie! Adrenaline, plús de mogelijkheid om mens en dier te redden…. Maar ook hier is het gevaar van verlies van leven of ledematen in ruime mate aanwezig.

Maar als er geen adrenaline in het spel is, zijn we dan ook geneigd tot het tonen van lef? Denk aan het onbaatzuchtig helpen van andere mensen in nood?? Tja, zonder adrenaline als direct gevolg lijkt lef een stuk minder aantrekkelijk.

Terwijl ik hierover nadenk besluit ik de tuin van onkruid te ontzien. Voor een stadsmens als ik, is dit geen plezierig karwei. Terwijl ik wat potten verplaats en tracht het onkruid te verwijderen, kom ik ongewild in contact met kevers, torren, spinnen en slakken. Het kruipende gespuis baant zich een pad door de gehate plantjes en krioelt om mijn vingers. Terwijl mijn nekharen omhoog staan en de rillingen over mijn rug lopen, besluit ik toch om mijn tuin leefbaar te maken.

Jawel, er was LEF voor nodig om de tuin alsnog onkruidvrij te maken. Geen adrenaline, geen verstrekkende gevolgen. Wel een fijne, nette tuin.

Loesje heeft gelijk. Leven is het meervoud van Lef.