Lef in de liefde

Bij het woord "Lef" denk ik aan gevaarlijke, dappere acties. Acties die de gemiddelde westerling wellicht nooit gaat doen. Skidiven onder professioneel toezicht telt niet. Bungeejumpen? Geheel veilig. Wat zijn we toch mietjes geworden.

De meest "geronimo" actie die ik van mezelf voor de geest kan halen is "deep water soloing". Rotsklimmen zonder zekering (of verzekering, oeps) om vervolgens van twintig meter hoogte in de zee te springen. Een val die eeuwig lijkt te duren.

Voor de gemiddelde westerling heeft lef tonen in onze moderne, veilige wereld een hele andere betekenis gekregen. Het maken van die ene grote carriëresprong, een eigen bedrijf oprichten, enzovoort. Geld gerelateerde risico’s. Stress over een dal… in een grafiek.

Op het huidige punt in mijn leven gaat lef tonen voor mij over gevoelens. Het durven blootleggen van je ziel. Een liefdesverklaring doen richting een dame waar je, ondanks dat je haar pas net kent, als een blok voor valt.

Misschien verwar ik lef hebben met impulsief handelen, maar hoe dan ook kan ik het iedereen aanraden. Laat je emotionele filter eens een dagje thuis. Het gevaar om gekwetst te worden valt in het niet bij de pure emoties die je terug krijgt, en bovendien: Een afwijzing is het dal waardoor je hoger piekt.