Lef; De staande Veteraan

Lef; het, de; o en m moed, durf.
Zo staat “Lef” beschreven in mijn van Dale. Maar, wanneer heb je nou lef?

Heb je lef wanneer je op een exotische vakantie van een rots af springt in helder blauw water? Nee dan ben je gewoon een idioot. Je landing in het water is waarschijnlijk zo slecht dat je een handjevol botten breekt en al je ingewanden verschuiven waardoor je hart en endeldarm ineens buren zijn.

Heb je dan lef wanneer je als Amerikaanse agent een zwarte burger neerschiet omdat hij verdacht leek? Nee dan ben je gewoon racistisch én een enorme eikel. Je bent dan iemand wiens verjaardagen nog minder gezellig zijn dan Tsjernobyl deze dagen.

Heb je dan lef wanneer je het Paleis op de Dam bekladt met “Fuck de Koning”?
Nee dan heb je gewoon niet helemaal begrepen hoe het er in de wereld aan toe gaat. Daarbij heb je dan ook een opmerkelijke keuze voor bedpartners. Persoonlijk zou ik nog steeds gaan voor Maxima. En als je dan toch echt koninklijk mannelijk genot tussen de lakens wilt dan maar Prins Maurits. Ook al heb je dan bij sommige standjes geen echte “Oranje boven” maar een “van Vollenhoven boven”.

Heb je dan lef als je een held bent? Ja! En dan niet de superhelden uit de strips. Nee de echte helden uit de wereld, de brandweerlieden van New York tijdens 9/11, de Russen die opkomen voor meer mensenrechten, activisten van Greenpeace die in veel te kleine bootjes rond scheuren over het water en ga zo maar door. Allemaal stuk voor stuk helden met lef. En zo heb ik nog een held met lef.

Ik zag tijdens de Dodenherdenking één veteraan. Ik zag wel meerdere veteranen, maar die zaten allemaal in een rolstoel. Mijn veteraan stond, hij stond op de Dam. Met achter hem een lege rolstoel, zijn rolstoel.

Dit ontroerde mij. Mijn nieuwe held moet ook al ouder dan tachtig zijn, wanneer hij zou vallen zou dat botbreuken tot gevolg hebben. Dat wist ik, dat wist hij. En ondanks dat had hij toch het lef om te gaan staan! Uit respect voor de slachtoffers. Minstens twee minuten lang. Dat vond ik mooi. Deze Superman straalde het soort lef uit dat hij waarschijnlijk zijn hele leven al had gehad, ook tijdens de oorlog.

Hij straalde het soort lef uit wat wij allemaal zouden moeten hebben. Het soort lef waarmee we zouden durven op te komen voor onze rechten. Het soort lef waarmee we mensen zouden steunen in oorlogsgebieden. Het soort lef waarmee we de wereld beter zouden maken.

Dat soort lef zag ik terug in mijn nieuwe held.

Lef; De staande Veteraan