Lef!

Het afgelopen jaar was een jaar met pieken en dalen. Het is misschien raar om hiermee te openen halverwege april, maar voor mij komt er een mijlpaal steeds dichterbij. 30 april 2015 is het precies een jaar geleden dat ik instortte. Dat mijn fundering onder me vandaan brokkelde en ik compleet kwijt was wie ik was en wie ik wilde zijn.

Ik heb een moeizame tijd achter de rug gehad. Zo moeizaam dat voor mij eigenlijk de wil om te leven er niet meer was en ik ook de zin van het leven kwijt was. Want als dit leven was, dan wilde ik niet meer.

Ik ben hard aan mezelf gaan werken. Het begon met weer een ritme opbouwen. In de eerste weken heb ik hele dagen in bed liggen huilen. Vervolgens ging ik langzaam dingen doen die me structuur en vastigheid boden. Elke maandag wassen, elke dinsdag de badkamer enzovoort.

Om ook mijn naaste geen pijn te doen ben ik in therapie gegaan en heb zelfs aan de medicijnen gezeten. Achteraf gezien was dat voor mij keihard lef tonen. Toegeven dat je het niet alleen kunt. Dat je echt hulp nodig hebt. Zelfs toen ik dat op dat moment zelf niet zo zag.

Inmiddels kan ik met vertrouwen zeggen dat ik mijn depressie en burn-out overwonnen heb. Niet helemaal zelf. Met grote hulp van anderen. Maar ik had lef genoeg om mezelf eens goed te bekijken in de spiegel. En aan te passen wat ik niet leuk vond. Maar ook tevreden te zijn met imperfecties. Want dat zie je bijna nergens meer. Mensen willen beter, mooier, slanker, duurder en niemand heeft het lef om in een gesprek te zeggen: Ik ben best blij met wat ik heb. Ik ben inmiddels 5 kilo lichter, eet gezonder en ben tevreden met mijn leven. Ik heb dromen waar ik weer aan durf te werken en ik geef niet op.

Verbeter de wereld, begin bij jezelf is een beetje een cliché. Misschien moeten we het iets aanpassen. Heb het lef om tevreden te zijn met hoe de wereld en iedereen in elkaar zit en misschien dat de wereld dan vanzelf verbeterd. Omdat niemand meer wil wat een ander heeft, alleen omdat je bang bent dat je niet goed genoeg bent.

Lef heeft ervoor gezorgd dat ik het stof van mijn knieën veegde en weer opstond. Lef heeft mijn leven gered. Het is tijd voor lef!

Charlotte