Je kunt het lef hebben…

Ik ben een dame van bijna veertig en ja dat is nou de leeftijd waar het leven begint, toch? Of zei ik dat ook op mijn dertigste? Toen kreeg ik eindelijk een relatie waarin ik het gevoel had verder te komen. Al snel getrouwd en twee prachtige kinderen gekregen. Dan gaan de jaren in een snel trein vaart…. Zorgen voor je gezin en weinig tijd voor eigen dingen. En dus ook weinig tijd voor het besef van eigen geluk.

En dan nu op toch echt op mijn veertigste komt het op lef aan. En dan bedoel ik niet die lef gozer op de hoek. Hij van drie straten verder, die denkt van mij contributie te vragen waar ik helemaal geen gebruik van maak. En ook niet het lef van iemand die denkt alles beter te weten. En dit dan ook heel graag duidelijk wil maken zonder rekening te houden met jouw. Zo ook niet het lef om van grote hoogte aan een touw naar beneden te springen. Ik denk nu even aan iets heel anders bij het hebben van lef.

Waar kun je het lef vandaan halen? Hoe krijg je de ballen? Waar is mijn inspiratie om dat te doen wat ik zelf zou willen? Want ja, daar is wel wat lef voor nodig. Al zou je het lef in meervoud zien komen we op het leven uit. Dus heb het lef om te leven. Daarin keuzes te maken. Wat is goed voor je. Gewoon te doen en niet te wachten tot het komt. Heb het lef om eens nee te zeggen tegen de mensen om je heen. Gewoon om dat dit voor je zelf goed is. Krijg het lef om eens iets te doen wat anders is dan normaal. De jaren gaan snel en we veranderen allemaal. Ga dan ook mee in deze verandering. Of…, loop eens uit de pas, zou ook zomaar eens kunnen. Maar daar heb je lef voor nodig!

Tja wat brengt dit alles je? Lef in het leven. Geeft dat je geluk waar je misschien naar opzoek bent? Of is het tevreden zijn met wat je heb? Dit alles zijn vragen in het leven.

Maar iets wat buiten kijf is…dat je het leven in eigen hand hebt maar heb jij het lef?!!!!