Geen rokjes en staartjes meer

En toen was het klaar! Ik wilde echt geen rokjes meer aan vanaf mijn 3de. Als mijn moeder in de ochtend een rokje aan probeerde te doen, schreeuwde ik de hele buurt bij elkaar de buren kwamen zelfs aan de deur. Ik wilde echt geen rokjes meer aan. Ik liep naar boven, pakte heel boos mijn 300 rokjes en knipte ze in 1000 stukjes met de schaar, en smeet ze uit het raam in de grijze bak. De volgende dag droeg ik een spijkerbroek, maar op het moment dat mijn moeder mijn haar deed OO dat ging niet goed ik ging echt keihard tegen mijn moeder in en bleef gewoon bij waar ik me het fijn voelde ik bleef de hele tijd krijsen en schreeuwen: Ik wil geen staartjes. Op dat moment heb ik tot nu toe nooit meer staartjes, rokjes of jurkjes aan gehad. Ik had voor dat ik dit column ging schrijven geen inspiratie. toen wilde ik iets schrijven over 100 meter hoog bungie jumpen boven een zwembad met bloeddorstige haaien, of dat een surfer door een rivier surfte met 30 hongerige krokodillen op de loer en dat hij zo opgegeten kon worden of zo iets. Maar toen ik met mijn moeder ging praten, vertelde ze dit, en toen besefte ik me dat ik het lef altijd al bij mij zelf heb gedragen.
deed gewoon wat ik het fijnste vond en het maakte niet uit wat de andere kinderen er van vonden ik vind het fijn met kort haar en een spijkerbroek en zonder rokjes en jurkjes.

Floor Tuin (groep 6 Jenaplanschool de Keerkring – Schagen)