Bermbom

Bermbom

Water. Doorzichtig levenselixer weggeworpen langs de kant van de weg.
Je plastic omhulsel schittert in de avondzon.
Er gaat van alles in me om bij de aanblik van deze – in mijn ogen – achteloze verspilling.
Wat je allemaal niet kan doen met dat kleine klutsje water!
Op TV heb je van die survival series. Ik let altijd goed op want je weet nooit in welk hachelijk avontuur je belandt. Onvoldoende eten is geen probleem, maar water!
Een diepe kuil graven in de hoop dat er ergens in de grond een klein stroompje redding te vinden is. Zuinig doen met 1 slokje per dag. Prachtige verhalen, mits ze het overleven natuurlijk..
Dan thuis. Neem mijn planten. Ze zouden een moord doen voor de restinhoud van dat ene kleine waterflesje.

Het flesje laat me niet los.

Was het een kind dat het flesje niet meer nodig had en in een moment van onnadenkendheid dacht ‘tjoep, weg ermee ik kan er maar beter vanaf zijn’?
Op school krijg je toch ook les over de nadelige gevolgen van plastic in het milieu? Dit kind heeft de les nét gemist. Mama en papa hebben het druk en hierdoor hebben ze nog niet aan dit deel van de opvoeding gedacht. Dit kind weet daarom niet dat die grote plastic zak in de schuur bedoeld is om restanten van plastic in te verzamelen. ‘Hergebruik’ komt niet voor in de vocabulaire.

Alles kan als ik aan het flesje denk.

De inhoud van het flesje kan ook een hele andere vloeistof bevatten. Schoonmaakazijn? Wodka? Terpentine! Ik schrik van mijn volgende gedachte.
Je hoort van die opgeblazen verhalen over flesjes water die niet mee mogen in een vliegtuig want je zou er eens een bom mee maken! In mijn hoofd zit nu het beeld van een IS strijder mét wraakgevoelens die net is teruggekeerd. Op zijn geleende fiets ziet hij onverwachts een politieauto aankomen en met een resoluut ‘huppakee weg met die fles’ belandt de fles in de berm. Een berm bom!
Ik draai acuut om. De wereld, en tegelijkertijd het milieu redden. En dan ook meteen mijn plantjes maar..

Ingrid Ruis