Als de koningin van…..

“Echt mooi, die drie hartjes erbij. Ze staan voor je man en twee kinderen?”

“Die drie hartjes staan voor drie kinderen.”

“Jullie hebben er toch twee?”

“Nee hoor, twee in leven en één niet.”

Stilte….

“Zo is het leven! Laten we niet zwaar op de hand zijn, voor mij is dat echt niet nodig. Heb je die oude koektrommel weleens zien staan op de kast? Daar zit ze in!” Die koektrommel is van mijn oma geweest en ik ben er dol op. Een heel mooi kleurig doosje is nu dubbelop dierbaar. Hoe mooi kan het zijn!

Op mijn arm pronkt sinds een tijdje een zwaluw met een kettinkje in zijn snavel, daaraan hangen drie bedeltjes, prachtig rode hartjes. Jaren heb ik hierover nagedacht. Iets tastbaars wilde ik, wat er voor mij altijd zou zijn. Voor mezelf wist ik al langere tijd in welke vorm, namelijk een tatoeage.

Maatschappelijk gezien is het geen slimme zet, bedacht ik me. Mocht ik mijn baan kwijt raken, ga ik nergens meer aangenomen worden, kansen verkeken. Voor sommige beroepen zal het zeker in iemands nadeel werken. En hoe moet het, als ik drieëntachtig ben en spijt heb van mijn keuze?! Wellicht mag ik dan niet meedoen met bijvoorbeeld de bingo. Zo kon ik nog wel honderdduizend redenen bedenken om het niet te doen. Aan de andere kant…eerst moet ik nog drieëntachtig zien te worden. Tegen die tijd zijn er trouwens veel meer gekleurde oudere. Mijn zwaluwtje zal dan hooguit wat lager vliegen. Voor mij getuigt het trouwens ook van kortzichtigheid, als iemand de mens achter de tatoeage niet ziet.

Na behoorlijk speurwerk, zoals vele digitale tochten langs tatoeëerders en diverse tips ben ik neergestreken in een stoel om me te laten ‘versieren’. Van tevoren was me toegefluisterd dat het echt geen pijn zou doen, hooguit een beetje vervelend. LEUGENAARS zijn jullie! Een paar uur later stond hij erop. Als de koningin van Lombardije of beter, als de koningin van Rotterdam verliet ik het pand.

Het thema voor deze column moet zijn ‘lef’. Dagenlang heb ik erover nagedacht. Er zijn heel veel onderwerpen te bedenken waar lef in voorkomt. Soms zou het fijn zijn, als de mensheid juist wat meer lef zou tonen.

Plotsklaps bedacht ik mijn eigen moment van ´lef´, want ondanks alle hersenspinsels heb ik mijn mooie zwaluw en ben er ontzettend trots op. Nu, straks en later!